Dariusz Kamys
 Dariusz Kamys (2020) | |
| Imię i nazwisko |
Dariusz Stanisław Kamys |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
4 maja 1963 |
| Zawód |
aktor kabaretowy, autor tekstów |
| Współmałżonek |
Agnieszka Kamys |
| Lata aktywności |
od 1984 |
| Zespół artystyczny | |
| Kabaret Potem (1984–1999) Kabaret HiFi (1999–2003) Kabaret Hrabi (od 2002) | |
Dariusz Stanisław Kamys, ps. „Kamol”[1] (ur. 4 maja 1963 w Łaszczowie) – polski aktor kabaretowy i autor tekstów.
Opiekun Zielonogórskiego Zagłębia Kabaretowego. W latach 80. kierownik klubu Gęba[2], w którym powołał do życia kabaret Potem. Od 2002 aktor kabaretu Hrabi. Twórca i reżyser improwizowanej serii kabaretowej Spadkobiercy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn kolejarza oraz ekspedientki i działaczki społecznej, Ireny[3]. Ma starszą siostrę[3]. Urodził się w Łaszczowie[2], niedługo po narodzinach przeprowadził się z rodziną do Suchego Dębu[3], gdzie w latach 1970–1978 uczęszczał do szkoły podstawowej[4]. W międzyczasie przeniósł się z rodziną do Lubina[5], gdzie ukończył liceum zawodowe w Zespole Szkół Górniczych[6] Następnie został absolwentem pedagogiki kulturalno-oświatowej w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Tadeusza Kotarbińskiego w Zielonej Górze[7][8].
W 1984 z Krzysztofem Langerem założył kabaret Potem, w którym występował do zakończenia jego działalności w 1999. Opiekował się kabaretami Formacji Zaś (Drugi Garnitur, Barszcz z krokietem i Żżżżż) oraz Imperium Trrrt (kabaret Ciach). Jest autorem filmów spod szyldu środowiskowej wytwórni A’Yoy.
W 1993 stworzył improwizowaną serię kabaretową Spadkobiercy[9], której został reżyserem. W latach 1999–2003 z Grzegorzem Halamą tworzył Kabaret HiFi[10]. Zimą 2002 założył kabaret Hrabi, w którym od tamtej pory występuje.
W 2005 założył Teatr Wielki w Cigacicach, nieformalną grupę kabaretową, z którą wystawił kilka wyreżyserowanych przez siebie spektakli[11].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Żonaty z Agnieszką[12], siostrą Joanny Kołaczkowskiej[13]. Mają dwoje adoptowanych dzieci: Paulinę i Stanisława[14]. Mieszkali w Cigacicach[15], następnie przeprowadzili się do Górzykowa[2].
Angażuje się w liczne akcje społeczne[16], współpracuje m.in. z organizacją Caritas[17]. Deklaruje się jako chrześcijanin[16].
Poza działalnością estradową hobbistycznie zajmuje się malarstwem[18]
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- 1997: Robin Hood – czwarta strzała jako narrator (dodatkowo scenografia, kostiumy)
- 2002: Nakręceni jako Karol
- 2003: Baśń o ludziach stąd jako celnik
Filmy krótkometrażowe[edytuj | edytuj kod]
- W obronie kobiety
- Swojskie karate
- Emmanuelle IV
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
- 1991 – Raz, Dwa, Trzy: Jestem Polakiem – harmonijka ustna
- 1993 – Raz, Dwa, Trzy: To ja – harmonijka ustna
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- 2014: Odznaka Honorowa „Za zasługi dla województwa lubuskiego”[19]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Artur Łukasiewicz: Aśka jak Wodecki, Bajer w czołgach, czyli czego nie wiecie o kabarecie Hrabi. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. zielonagora.wyborcza.pl, 2019-11-22. [dostęp 2020-08-09]. (pol.).
- ↑ a b c Paweł Piotrowicz: Dariusz Kamys: lubię jak jest fajnie. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-09-13. [dostęp 2020-08-09]. (pol.).
- ↑ a b c Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Hrabi. Duszkiem tak!. Kraków: Znak, 2019, s. 98–99. ISBN 978-83-240-7031-2.
- ↑ Jak to jest być kabareciarzem. niedziela.pl. [dostęp 2010-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)].
- ↑ Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Hrabi. Duszkiem tak!. Kraków: Znak, 2019, s. 101. ISBN 978-83-240-7031-2.
- ↑ Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Hrabi. Duszkiem tak!. Kraków: Znak, 2019, s. 102. ISBN 978-83-240-7031-2.
- ↑ Małgorzata Olejarz, W kręgu kabaretu „Potem”, „Rocznik Lubuski”, t. 24, cz. 2: Zielona Góra – instytucje kultury i ich społeczne kręgi, red. nacz. Kazimierz Bartkiewicz, Lubuskie Towarzystwo Naukowe, Zielona Góra 1998, ISSN 0485-3083, s. 186.
- ↑ Zdzisław Haczek: Kabaret Hrabi szarpnął barona. gazetalubuska.pl, 9 grudnia 2007. [dostęp 2021-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
- ↑ Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Hrabi. Duszkiem tak!. Kraków: Znak, 2019, s. 180–181. ISBN 978-83-240-7031-2.
- ↑ Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Hrabi. Duszkiem tak!. Kraków: Znak, 2019, s. 214–221. ISBN 978-83-240-7031-2.
- ↑ O Teatrze. teatrcigacice.pl. [dostęp 2020-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-01)]. (pol.).
- ↑ Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Hrabi. Duszkiem tak!. Kraków: Znak, 2019, s. 105. ISBN 978-83-240-7031-2.
- ↑ Na podstawie wywiadu w Gazecie Lubuskiej (15 grudnia 2007).
- ↑ Marta Brzezińska-Waleszczyk: Dariusz Kamys dla Aletei: Ojcostwo to najwyższa forma sztuki. pl.aleteia.org, 2017-09-29. [dostęp 2020-08-09]. (pol.).
- ↑ Zespół | Teatr Wielki w Cigacic [online] [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-23] (ang.).
- ↑ a b Małgorzata Bilska: Miłość jak szynka szwarcwaldzka. Wywiad z Dariuszem Kamysem. pl.aleteia.org, 2020-06-13. [dostęp 2020-08-09]. (pol.).
- ↑ Dlaczego Dariusz Kamys zaangażował się w akcję #PomocDlaSeniora. [w:] Caritas [on-line]. caritaszg.pl, 2020-05-22. [dostęp 2020-08-09]. (pol.).
- ↑ Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Hrabi. Duszkiem tak!. Kraków: Znak, 2019, s. 333–335. ISBN 978-83-240-7031-2.
- ↑ Odznaczeni w 2014. lubuskie.pl. [dostęp 2022-12-28]. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Dariusz Kamys w bazie filmpolski.pl
- Dariusz Kamys, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09].
- Sylwetka artysty na stronie kabaretu Hrabi