Joanna Kołaczkowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Joanna Kołaczkowska
Ilustracja
Joanna Kołaczkowska (2020)
Data i miejsce urodzenia

22 czerwca 1966
Polkowice

Zawód

aktorka, autorka tekstów, prezenterka radiowa

Lata aktywności

od 1988

Zespół artystyczny
Drugi Garnitur (1988–1989)
Kabaret Potem (1989–1999)
Kabaret Hrabi (od 2002)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Joanna Kołaczkowska, z domu Chuda[1], z pierwszego małżeństwa Matysik (ur. 22 czerwca 1966 w Polkowicach) – polska aktorka kabaretowa i teatralna, autorka tekstów i prezenterka radiowa.

W latach 1988–1989 występowała w kabarecie Drugi Garnitur, przez kolejne 10 lat była aktorką kabaretu Potem, z którego członkami stworzyła niezależną wytwórnię filmową A’Yoy. Od 2002 aktorka kabaretu Hrabi.

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Jej matka była księgową w Przedsiębiorstwie Robót Górniczych w Lubinie[1], a jej ojciec zmarł, gdy miała pięć lat[1][2]. Ma starszą o rok siostrę, Agnieszkę[1], która wyszła za Dariusza Kamysa[3].

W młodości trenowała taniec ludowy[2] oraz łyżwiarstwo figurowe i szybkie[4]. Ukończyła technikum ogrodnicze w Głogowie[5] i dwuletnie studium nauczycielskie w Legnicy[2][6]. Jest absolwentką pedagogiki kulturalno-oświatowej w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze[7].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Podczas studiów poznała Adama Nowaka, który w 1987 zachęcił ją do udziału w castingu do kabaretu Drugi Garnitur[8]. Występowała w grupie do 1989, następnie była aktorką kabaretu Potem oraz autorką tekstów do niektórych skeczów formacji. W latach 1991–1993 występowała z Potemami jako support przed spektaklami Stanisława Tyma w Teatrze Rampa[9]. W 1999 grupa zakończyła działalność.

Od 1993 występuje w roli Dorin Owens w improwizowanym programie Spadkobiercy[10][11]. W 1994 z członkami kabaretu Potem założyła niezależną wytwórnię filmową A’Yoy, dla której wyreżyserowała kilka krótkich form filmowych oraz pełnometrażowy film pt. Nakręceni (2002), w którym odegrała rolę Eli. Ponadto zagrała w produkcjach wytwórni: Robin Hood – czwarta strzała (1997), Dr Jekyll i Mr Hyde według Wytwórni A’Yoy (1999) i Baśń o ludziach stąd (2003). Nagrywała skecze radiowe pod szyldem Wytwórni Dźwięków Trrrt[12].

Joanna Kołaczkowska na Festiwalu Kabaretu 2007 w Zielonej Górze

Od 2002 jest aktorką kabaretu Hrabi[13]. Współtworzy programy prezentowane przez formację oraz napisała wiele utworów kabaretowych grupy, takich jak „Song porzuconej”[14], „Bakteria w całusie”[15], „Nie ciąg”[16], „Krowa”[17], „Wątpliwości młodej”[18], „Rydwany ognia”[19], „Tango sromotnik”[20], „Szuszuszu”[21], „Cubana”[22], „Huzia na Józia”[23] czy „Piosenka ciążowa”[24]. W 2005 odebrała nagrodę indywidualną na 1. Festiwalu Kabaretu w Zielonej Górze[25], a w 2006 została wyróżniona tytułem Honorowego DebeŚciaKa na przeglądzie Dąbrowskiej Ściemy Kabaretowej.

W latach 2009–2010 występowała na scenie Teatru Polonia w Warszawie w sztukach teatralnych reżyserowanych przez Stanisława Tyma: Dżdżownice wychodzą na asfalt (2009)[26] i Kobieta z widokiem na taras (2010)[27]. Również w 2010 została felietonistką bloga „Blog Partyzancki”[28], a dwa lata później zaczęła nagrywać dla radiowej Trójki cykl audycji Myślę, więc uważam, że, będący dźwiękową wersją napisanych przez nią felietonów.

W 2011 zagrała panią Zerżniewską w spektaklu Smuteczek, czyli ostatni naiwni (reż. Maciej Stuhr) wystawianym w stołecznym Teatrze Dramatycznym[29].

W 2013 użyczyła głosu do nagrania audiobooka książki Barbary Stenki pt. „Masło przygodowe”[30]. W 2016 zaśpiewała utwór „Cebula Celestyna”, umieszczony na albumie dla dzieci pt. Jarzynki i przyjaciele[31].

W 2017 znalazła się w obsadzie sztuki Dzień świra Marcina Kołaczkowskiego, wystawianej w Teatrze Kamienica w Warszawie[32]. 30 lipca 2019 premierowo wystąpiła z solowym recitalem pt. Pączek w Maśle[33].

Od lipca 2020 wraz z Wojciechem Malajkatem prowadzi audycję Koncert życzeń na antenie Radia Nowy Świat[34] oraz jest jedną z aktorek czytających jej autorski serial kryminalny pt. Porucznik Jagoda Hyc[34].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Mieszka w Warszawie. Dwukrotnie rozwiedziona, jednym z jej mężów był Krzysztof Kołaczkowski[35], którego poślubiła pod koniec lat 90.[36]

Spektakle teatralne[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz więcej w artykule Kabaret Hrabi, w sekcji Programy kabaretowe.
  • 2009: Dżdżownice wychodzą na asfalt reż. Stanisław Tym, Teatr „Polonia” w Warszawie – obsada aktorska
  • 2010: Kobieta z widokiem na taras reż. Stanisław Tym, Teatr „Polonia” w Warszawie – obsada aktorska
  • 2011: Smuteczek, czyli ostatni naiwni reż. Maciej Stuhr, Teatr Dramatyczny w Warszawie – jako pani Zerżniewska
  • 2017: Dzień świra reż. Marcin Kołaczkowski, Teatr Kamienica w Warszawie – jako Mama, Żona Była oraz Kobieta Życia (Ela)

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Joanna Kołaczkowska (2011)

Jako aktorka[edytuj | edytuj kod]

Polski dubbing
Teledyski

Jako reżyserka[edytuj | edytuj kod]

Filmy krótkometrażowe

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[38].

  • 1995: Halo halo, tu Londyn
  • 1995: Ciocia Miriam
  • 1995: Samotność w parku
  • 1995: Wstyd
  • 1996: Karolka i Bożenka
  • 1996: Obrazki z miłości
  • 1998: Nie mów do mnie misiu
  • 2000: Niesamowita praca umysłu
  • 2002: Przestępca z ludzką twarzą
  • 2002: Czułe słówka
  • 2003: Hela ma gorzej

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 62.
  2. ↑ a b c Zofia Fabjanowska-Micyk: Joanna Kołaczkowska: Rzeźbienie w szarym mydle (pol.). W: Zwierciadło [on-line]. zwierciadlo.pl, 2012-11-28. [dostęp 2020-09-08].
  3. ↑ Robert Mazurek: Kołaczkowska: Nie nadaję się do normalnej pracy [WYWIAD] (pol.). gazetaprawna.pl, 2019-05-04. [dostęp 2019-05-08].
  4. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 66–67.
  5. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 206.
  6. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 209.
  7. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 211.
  8. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 276.
  9. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 241, 243, 244.
  10. ↑ Katarzyna Markiewicz: Joanna Kołaczkowska dla W24: Tak naprawdę nie katuję mężczyzn (pol.). naszemiasto.pl, 2012-03-01. [dostęp 2020-09-08].
  11. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 182.
  12. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 23.
  13. ↑ Hrabi – skład. W: Hrabi [on-line]. hrabi.pl, 2012-01-01. [dostęp 2016-12-07].
  14. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 143.
  15. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 200–201.
  16. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 203.
  17. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 228–229.
  18. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 263–264.
  19. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 266–267.
  20. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 293–294.
  21. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 296–297.
  22. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 371.
  23. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 372.
  24. ↑ Joanna Kołaczkowska wzruszyła się przy śpiewaniu piosenki kabaretowej. W: Polskie Radio Program I [on-line]. polskieradio.pl, 16 lutego 2015. [dostęp 2017-01-28].
  25. ↑ Dorota Żuberek: Festiwal Kabaretu na piątkę z plusem (pol.). W: Gazeta Wyborcza [on-line]. zielonagora.wyborcza.pl, 2005-12-11. [dostęp 2020-09-08].
  26. ↑ Joanna Kołaczkowska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2016-12-07].
  27. ↑ Kobieta z widokiem na taras. W: e-teatr.pl [on-line]. e-teatr.pl, 1 stycznia 2010. [dostęp 2016-12-07].
  28. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 25.
  29. ↑ Młodsi Starsi Panowie. TVP, 2011-12-26. [dostęp 2016-12-07].
  30. ↑ Masło przygodowe (plik audio) (pol.). www.swiatksiazki.pl. [dostęp 2021-06-16].
  31. ↑ Jarzynki i przyjaciele – Various Artists. W: Empik [on-line]. empik.com, 13 maja 2016. [dostęp 2016-12-07].
  32. ↑ Dzień świra. [dostęp 2019-09-04].
  33. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 378–379.
  34. ↑ a b Joanna Kołaczkowska – Radio Nowy Świat (pol.). [dostęp 2020-07-11].
  35. ↑ Jabłonka i Łęczuk 2019 ↓, s. 15.
  36. ↑ Joanna Kołaczkowska: bywam poważna do bólu (pol.). W: Dobry Czas [on-line]. 2017-08-08. [dostęp 2020-09-08].
  37. ↑ Walentynkowe życzenia od Andrusa, Borzym i Kołaczkowskiej: „Ty tu, ja tam”. DzieńDobry.TVN.pl, 2021-02-14. [dostęp 2021-03-22].
  38. ↑ Ludzie wytwórni filmowej A’Yoy. W: A’Yoy [on-line]. ayoy.pl, 8 czerwca 2005. [dostęp 2016-12-07].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Joanna_Kołaczkowska&oldid=67823012”