Didymella bryoniae
 Pseudotecjum | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Didymella bryoniae' |
| Nazwa systematyczna | |
| Didymella bryoniae (Fuckel) Rehm Ber. naturhist. Augsburg 26: 27 (1881) | |
Didymella bryoniae (Fuckel) Rehm – gatunek grzybów z klasy Dothideomycetes[1]. Saprotrof i pasożyt roślin z rodziny dyniowatych (Cucurbitaceae). Wywołuje u nich chorobę o nazwie czarna zgnilizna zawiązków i pędów roślin dyniowatych[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Didymellaceae, Pleosporales, Pleosporomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1870 r. K.W.G. Fuckel nadając mu nazwę Sphaeria bryoniae. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu H. Rehm w 1881 r[1].
- Ascochyta citrullina (Chester) C.O. Sm. 1905
- Ascochyta cucumis Fautrey & Roum. 1891
- Ascochyta melonis Potebnia 1910
- Cercidospora bryoniae (Fuckel) Kuntze 1898
- Cercidospora effusa (Niessl) Kuntze 1898
- Cercidospora melonis (Pass.) Kuntze 1898
- Cercospora citrullina Cooke 1883
- Cercospora citrullina Cooke, 1883 var. citrullina
- Cercospora citrullina var. trichosanthis-anguinae Rangaswami & Chandras. 1962
- Cercospora cucurbitae Ellis & Everh. 1888
- Didymella bryoniae (Fuckel) Rehm 1881 var. bryoniae
- Didymella effusa (Niessl) Sacc. 1882
- Didymella effusa var. aronici Sacc. 1897
- Didymella effusa (Niessl) Sacc. 1882 var. effusa
- Didymella melonis Pass., 1891
- Didymosphaeria bryoniae (Auersw.) Niessl 1875
- Didymosphaeria effusa Niessl 1875
- Didymosphaeria melonis Pidopl. 1948
- Diplodina citrullina (Chester) Grossenb. 1909
- Mycosphaerella cucumis (Fautrey & Roum.) W.F. Chiu & J.C. Walker 1949
- Mycosphaerella melonis (Pass.) W.F. Chiu & J.C. Walker 1949
- Phyllosticta citrullina Chester 1891
- Sphaerella bryoniae Auersw. 1869
- Sphaerella citrullina (Chester) Sacc. & Traverso 1911
- Sphaeria bryoniae Fuckel 1870
- Sphaeria bryoniae Fucke 1870 var. bryoniae
Morfologia i rozwój[edytuj | edytuj kod]
Wytwarza dwa rodzaje owocników: pseudotecja i pyknidia. Ciemne i kuliste pseudotecja wyrastają na powierzchni tkanki żywiciela, lub są niej częściowo lub całkowicie zanurzone. Mają średnicę około 100 μm i są zatłoczone workami tworzonymi na całej wewnętrznej powierzchni[4]. W workach powstają dwukomórkowe, bezbarwne askospory, nieco przewężone na przegrodzie[5]. Pyknidia są wypełnione bezbarwną substancją. Powstają w nich bezpłciowo konidia. Po ich dojrzeniu substancja wypełniająca pyknidia chłonąc wodę pęcznieje i wypycha przez otwór długie pakiety kremowych lub różowych konidiów[4]. Konidia są cylindryczne i dwukomórkowe. Do ich wysiewania się wystarczy krótkotrwały nawet deszcz[2]. Zarówno konidia, jak i askospory rozprzestrzeniają się podczas deszczowej pogody. Krople deszczu powodują ich rozpryskiwanie, a wiatr przenosi je na inne rośliny[4].
Pseudotecja i pyknidia powstają w tkankach porażonej rośliny tak licznie i tak gęsto, że staje się ona czarna. Na resztkach pożniwnych porażonych roślin patogen może tworzyć przetrwalnikowe chlamydospory[4]. W glebie na resztkach rośliny patogen może przetrwać 2 lata[2]. Przypuszcza się, że może przetrwać także na martwych resztkach niektórych gatunków chwastów[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2017-06-25]. (ang.).
- ↑ a b c Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 2. Choroby roślin uprawnych, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2011, ISBN 978-83-09-01077-7.
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2017-06-25]. (ang.).
- ↑ a b c d e Crop Knowledge Master. Didymella bryoniae. [dostęp 2017-06-25].
- ↑ Joanna Marcinkowska: Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii. Warszawa: PWRiL, 2012. ISBN 978-83-09-01048-7.