Dobośnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dobośnia
Добасна
Ilustracja
Akwarela Napoleona Ordy
Państwo

 Białoruś

Obwód

 mohylewski

Rejon

kirowski

Sielsowiet

Dobośnia

Populacja (2009)
• liczba ludności


455[1]

Nr kierunkowy

+375 2237

Kod pocztowy

213949

Tablice rejestracyjne

6

Położenie na mapie obwodu mohylewskiego
Mapa konturowa obwodu mohylewskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Dobośnia”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Dobośnia”
Ziemia53°12′11,9″N 29°40′37,4″E/53,203306 29,677056

Dobośnia lub Dubośna (biał. Добасна) – agromiasteczko w rejonie kirowskim obwodu mohylewskiego na Białorusi nad rzeką o tej samej nazwie, nieco na północ od drogi międzynarodowej Warszawa-Moskwa na jej odcinku Bobrujsk-Rohaczów.

Pałac[edytuj | edytuj kod]

Od czasów średniowiecznych istniało tu grodzisko prasłowiańskie, na którego miejscu późniejsi właściciele: Glińscy i Radziwiłłowie wznosili swoje rezydencje. Od początków XIX wieku, aż do rewolucji bolszewickiej był to majątek ziemski rodu Bułhaków (ostatnim właścicielem był Emanuel Bułhak) z obszernym pałacem w stylu klasycystycznym z portykiem z sześcioma kolumnami podtrzymującymi tympanon oraz z perystylem opartym na sześciu kolumnach korynckich i pilastrami otaczającymi całą budowlę. Pałac zbudowany został w 1825 r. przez jednego z architektów petersburskich, prawdopodobnie z kręgu Carla Rossiego.

W pałacu, położonym w obszernym parku, znajdowały się bogate zbiory malarstwa flamandzkiego, holenderskiego i włoskiego (m.in. ze szkoły Tycjana), poszukiwane pasy słuckie Madżarskiego (w tym jeden z wyhaftowanym słowem „Radziwiłł”), zbiory broni dawnej, meble palisandrowe i ogromna biblioteka cennych rękopisów i starodruków (diariusze Aleksandra Śliźnia, „Kronika” Wincentego Kadłubka, archiwa rodzinne Glińskich, Bułhaków i wiele innych).

W roku 1918, po likwidacji I Korpusu Polskiego i opuszczeniu tych terenów przez armię niemiecką, pałac (uznawany za jeden z najpiękniejszych na terenie dawnych północno-wschodnich Kresach Rzeczypospolitej) został splądrowany, zdemolowany, a na koniec spalony przez miejscową ludność, bądź też (nie jest to do końca pewne) przez prące na zachód bolszewickie wojska Michaiła Tuchaczewskiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]