Doug Gilmour

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Doug Gilmour
Doug "Killer" Gilmour.jpg

Doug Gilmour w barwach Chicago Blackhawks podczas sezonu 1999/2000
Pozycja napastnik (center)
Uchwyt kija lewy
Przydomek Killer
Wzrost 178 cm
Masa 80 kg
Klub kariera zakończona
Numer 93
Narodowość  Kanada
Urodzony 25 czerwca 1963 w Kingston
Draft NHL 7 runda, 134 numer, 1982
St. Louis Blues
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Doug Gilmour, właśc. Douglas Robert Gilmour (ur. 25 czerwca 1963 w Kingston, Ontario) – były kanadyjski hokeista, reprezentant Kanady. Trener i działacz hokejowy.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Doug Gilmour jest trzykrotnie żonaty. Z pierwszą żoną Robyne ma córkę Maddison, która wyszła za hokeistę Evana McGratha[1][2][3][4] (od 2013 Evan McGrath w klubie Frölunda gra z numerem 93 tak jak w przeszłości Gilmour). Z drugą żoną Amy ma dwóch synów: Jake'a (ur. 1996)[5] i Tyson (ur. 1998)[6], którzy także uprawiają hokej na lodzie. Z obecną żoną Sonją ma córkę Victorię[7][8].

Kariera zawodnicza[edytuj | edytuj kod]

Karierę rozpoczynał w rodzinnym mieście Kingston. Grał w kanadyjskich ligach juniorskich w ramach CHL: rok w OHL, a od 1981 przez dwa lata w QMJHL. W międzyczasie w drafcie NHL z 1982 został wybrany przez St. Louis Blues i także w ramach CHL. Od 1983 rozpoczął występy w lidze NHL. Wpierw pięć sezonów w St. Louis Blues, cztery w Calgary, sześć w Toronto (w latach 1994-1997 kapitan drużyny), potem kolejne lata spędził w czterech innych klubach, w tym w Montrealu. Ostatni mecz w karierze rozegrał w wieku niespełna 40 lat 13 marca 2003 jako jednorazowy epizod w barwach Toronto Maple Leafs. Łącznie w NHL rozegrał 20 sezonów, w tym czasie rozegrał 1656 spotkań, w których zdobył 1602 punkty za 510 goli i 1092 asysty. 8 września 2003 ogłosił zakończenie kariery zawodniczej.

Podczas kariery nosił przydomek Killer (Zabójca), który nadał mu inny hokeista, Brian Sutter, z uwagi na jego fizyczny styl gry przy niezbyt pokaźnych gabarytach ciała[9][10].

W barwach reprezentacji Kanady uczestniczył w turnieju mistrzostw świata juniorów do lat 20 w 1981, a w kadrze seniorskiej zagrał w turniejach Canada Cup 1987 i mistrzostw świata w 1990.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

  • Kanada Toronto Maple Leafs (2006-2008), starszy doradca
  • Kanada Toronto Marlies (2008), asystent trenera
  • Kanada Kingston Frontenacs (2008-2011), I trener
  • Kanada Kingston Frontenacs (od 2011), menedżer generalny

Po zakończeniu kariery rozpoczął działalność działacza. Od tego czasu pracował w klubie z Toronto, a później powrócił do rodzinnego Kingston i klubu w lidze OHL. Wpierw był trenerem w klubie, a od 2011 pełni funkcję menedżera generalnego[11].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Doug Gilmour (z lewej) jako trener Kingston Frontenacs (2009)
Reprezentacyjne
Klubowe
Indywidualne
  • Sezon OHL 1981/1982:
    • Cztery miejsce w klasyfikacji asystentów w sezonie zasadniczym: 73 asysty
    • Szóste miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 119 punktów
  • Sezon OHL 1982/1983:
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym: 70 goli
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów w sezonie zasadniczym: 107 asyst
    • Eddie Powers Memorial Trophy - pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym OHL: 177 punktów
    • Red Tilson Trophy - najwybitniejszy zawodnik OHL
    • Pierwszy skład gwiazd
  • Sezon NHL (1985/1987):
    • Piąte miejsce w klasyfikacji asystentów w sezonie zasadniczym: 63 asysty
    • Piąte miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 105 punktów
  • Sezon NHL (1988/1989):
    • Piąte miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w fazie play-off: 22 punkty
    • Decydujący gol przesądzający o mistrzostwie NHL - 25 maja 1989 (mecz Calgary Flames - Montreal Canadiens 4:2, seria 4:2)[12][13]
  • Sezon NHL (1992/1993):
    • Trzecie miejsce w klasyfikacji asystentów w sezonie zasadniczym: 95 asyst
    • Ósme miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 127 punktów
    • Drugie miejsce w klasyfikacji asystentów w fazie play-off: 25 punktów
    • Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w fazie play-off: 35 punktów
    • Frank J. Selke Trophy
  • Sezon NHL (1992/1993):
    • Drugie miejsce w klasyfikacji asystentów w sezonie zasadniczym: 84 asysty
    • Cztery miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 111 punktów
Rekordy
  • Toronto Maple Leafs:
    • Najwięcej punktów w sezonie zasadniczym: 127 (1992/1993)
    • Najwięcej asyst w sezonie zasadniczym: 95 (1992/1993)
    • Najwięcej asyst w jednym meczu: 6 (1992/1993)
  • National Hockey League
    • Dwa najszybciej zdobyte gole podczas gry w osłabieniu: uzyskane w odstępnie 4 sekund (1988/1989)
Wyróżnienia

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Evan McGrath: "Var Göteborg jag ville till" | Sport GT, www.expressen.se [dostęp 2017-12-02] (szw.).
  2. ↑ Frontenacs players pumped | The Kingston Whig-Standard, www.thewhig.com [dostęp 2017-12-02] (ang.).
  3. ↑ For a splendid period of time in Toronto, Gilmour was the Leafs | Toronto Star, www.thestar.com [dostęp 2017-12-02] (ang.).
  4. ↑ A Win for Our Team | Liberty Grand, Toronto » Boston Avenue Images, www.bostonimages.com [dostęp 2017-12-02] (ang.).
  5. ↑ Jake Gilmour - Eliteprospects.com, www.eliteprospects.com [dostęp 2017-11-17].
  6. ↑ Tyson Gilmour - Eliteprospects.com, www.eliteprospects.com [dostęp 2017-11-17].
  7. ↑ Gilmour has come full circle | Toronto Star, www.thestar.com [dostęp 2017-12-02] (ang.).
  8. ↑ For a splendid period of time in Toronto, Gilmour was the Leafs | Toronto Star, www.thestar.com [dostęp 2017-12-02] (ang.).
  9. ↑ http://sportsillustrated.cnn.com/vault/article/magazine/MAG1138231/1/index.htm
  10. ↑ Doug Gilmour's "Killer" rides - The Globe and Mail, www.theglobeandmail.com/globe-drive/car-life/doug-gilmours-killer-rides/article4260915/ [dostęp 2017-12-02] [zarchiwizowane 2013-12-23].
  11. ↑ Staff – Kingston Frontenacs, www.kingstonfrontenacs.com [dostęp 2017-11-17] (ang.).
  12. ↑ Gilmour, Doug - Biography - Honoured Player - Legends of Hockey, www.legendsofhockey.net [dostęp 2017-11-17].
  13. ↑ http://video.nhl.com/videocenter/console?id=97132
  14. ↑ SportsEngine, www.omha.net [dostęp 2017-12-02].
  15. ↑ http://www.gretzky.com/blog/2009/06/all-time-great-omha-hockey-team-unveiling/

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Doug_Gilmour&oldid=54196929”