Drugnia Rządowa
50°40′08″N 20°49′44″E/50,668889 20,828889| wieś | |
 Przydrożna kapliczka | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2020) |
130[2] |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
26-015[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TKI |
| SIMC |
0262102[4] |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kieleckiego  | |
Położenie na mapie gminy Pierzchnica  | |
| 50°40′08″N 20°49′44″E/50,668889 20,828889[1]
| |
Drugnia Rządowa – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Pierzchnica[4][5].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Drugnia – (dziś Drugnia i Drugnia Rządowa) była w wieku XIX wsią i folwarkiem rządowym leżącym w granicach powiatu stopnickiego, gminie i parafii Drugnia.
W 1827 roku było we wsi 75 domów i 471 mieszkańców. Z kolei Drugnia jako parafia dekanatu stopnickiego (dawniej: dekanatu szydłowskiego), liczyła 1759 wiernych, zaś Drugnia jako gmina liczyła wówczas 3072 mieszkańców i 9188 mórg..
Hasło Drugnia znajduje się w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, w wydaniu z roku 1881[6], gdzie umieszczono również poniższą wzmiankę:
W XVIII w. królewszczyzna Drugnia w powiecie wiślickim płaciła 955 zł pogłównego.
Hasło Drugnia znajduje się także w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, w wydaniu z roku 1900[7], gdzie umieszczono również poniższą wzmiankę:
Według wątpliwej autentyczności dokumentu w r. 1268 Prandota z Białaczowa jakoby poświęca kościół w Drugni i uposaża takowy. Akt spisano w Korczynie[6].
Fundatorem według tego dokumentu był książę Bolesław, który zbudował tą świątynię pod wezwaniem św. męczenników Wawrzyńca, Bartłomieja i św. Zygmunta króla, „de muro et lapidibas firmarit“. Dał kościołowi 2 kielichy srebrne, 5 ornatów, 2 antepedia, relikwie św. Zygmunta, tudzież w role, łąki, lasy a także kmieci uposażył.
Biskup od siebie dodał dziesięciny swego stołu z Drugni, wsi Podstoli i Radek (Kodeks Małopolski, t.II, s.284 i Kodeks Wielkopolski, s.438). W połowie XV w. wieś była królewska, ma kościół z kamienia pw. św. Zygmunta. Z łanów kmiecych dziesięcina szła do Chmielnika, z folwarku do Drugni. We wsi był młyn (Długosz L.B. t.I s.392).
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 26494
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 5,6 [dostęp 2022-03-16]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 234 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2014-10-21].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-10-21].
- ↑ a b Drugnia, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 164.
- ↑ Drugnia, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 440.
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Integralne części wsi |
|
