Du Fu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Du Fu
Ilustracja
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone

杜甫

Pismo tradycyjne

杜甫

Hanyu pinyin

Dù Fǔ

Wade-Giles

Tu Fu

Wymowa (IPA)

[tû fù]

Du Fu (杜甫), znany także jako Du Shaoling (杜少陵) lub Du Gongbu (杜工部) (ur. 712, zm. 770) – chiński poeta, tworzący w czasach dynastii Tang.

Wraz z Li Baiem uważany jest za najwybitniejszego chińskiego poetę.

Jego ojciec był średniej rangi urzędnikiem, matka zaś spokrewniona była z rodziną cesarską. W młodości prowadził tułacze życie, następnie zgodnie z tradycją rodzinną pracował jako urzędnik na cesarskim dworze, co zawdzięczał wyłącznie protekcji cesarza, gdyż mimo trzykrotnej próby nie zdał nigdy egzaminów urzędniczych.

Po rebelii An Lushana uciekł w 757 roku ze stolicy do wygnanego cesarza.

Pisał memoriały niezbyt przychylnie przyjmowane przez władze. Pojawiły się w tym czasie u niego także problemy zdrowotne, zachorował na gruźlicę. W 759 roku zamieszkał w Chengdu, gdzie wybudował dom. Był tam na służbie miejscowego dowódcy wojskowego. Następnie przeniósł się do Guizhou, a w 768 roku ponownie wyruszył w podróż. Zmarł prawdopodobnie w Tangzhou (ob. Changsha).

W Chengdu znajduje się rekonstrukcja słomianej chaty pod nazwą Du Fu Caotang, w której mieszkał Du Fu.

Na język polski tłumaczony m.in. przez Jacka Hajduka[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Du Fu, Ballada o wozach wojskowych, "Kronos", 2019 nr 2 (49); Du Fu, Myśli spisane nocą, w podróży, "Przegląd Polityczny", 2019 nr 154.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005. ISBN 83-05-13407-5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]