Przejdź do zawartości

Dzwonkówka mączna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dzwonkówka mączna
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

dzwonkówkowate

Rodzaj

dzwonkówka

Gatunek

dzwonkówka mączna

Nazwa systematyczna
Entoloma prunuloides (Fr.) Quél.
Mém. Soc. Émul. Montbéliard, Sér. 2 5: 117 (1872)

Dzwonkówka mączna (Entoloma prunuloides (Fr.) Quél.) – gatunek grzybów z rodziny dzwonkówkowatych (Entolomataceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Entoloma, Entolomataceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1821 r. Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus prunuloides. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Lucien Quélet 1872 r.[1]

Synonimy[2]:

  • Agaricus prunuloides Fr., 1821
  • Entoloma inocybiforme Bon 1980
  • Entoloma inopiliforme Bon 1982
  • Entoloma prunuloides (Fr.) Quél. 1872 f. prunuloides
  • Entoloma prunuloides (Fr.) Quél. 1872 var. prunuloides
  • Rhodophyllus prunuloides (Fr.) Quél. 1886
  • Rhodophyllus prunuloides var. albocitrinus J. Favre 1960
  • Rhodophyllus prunuloides (Fr.) Quél. 1886 var. prunuloides

Nazwę zwyczajową zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz

Średnica 2-7 cm, początkowo stożkowato-wypukły, potem wypukły, ostatecznie płaskowypukły, zazwyczaj z niskim, szerokim garbem. Brzeg początkowo lekko podwinięty. Jest niehigrofaniczny, w stanie wilgotnym nieprzeźroczysty i nieprążkowany, a tylko nieco lepki. Powierzchnia gładka, o barwie od żółtobrązowej do żółtoszarej, na brzegu jaśniejsza[4].

Blaszki

W liczbie 45-50 z międzyblaszkami (l=1-3), średniogęste, grube, głęboko wykrojone, brzuchate, początkowo białe, potem bladoróżowe. Ostrza tej samej barwy, nierównomiernie ząbkowane[4].

Trzon

Wysokość 4-7,5 cm, grubość 8-12 mm, cylindryczny, zwykle zwężający się ku podstawie, pełny. Powierzchnia pokryta podłużnymi, grubymi włókienkami, początkowo biała, u starych okazów w środkowej części żółtoszara[4].

Miąższ

Jędrny, pod skórką kapelusza brązowawy, poza tym biały. Zapach silnie mączny, smak mączno-zjełczały[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki w widoku z boku izodiametryczne, 5-7-kątowe, o wymiarach 7-8,5 × 6,5-8 μm. Podstawki 27-45 × 7-13 μm, 4–zarodnikowe. Cystyd brak. Strzępki skórki kapelusza cylindryczne, o szerokości 2,5-7 μm. Zawierają wewnątrzkomórkowy jasnobrązowy pigment. W strzępkach wszystkich części grzyba występują sprzążki[4].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Dzwonkówka mączna występuje w Europie, Na nizinach północno-zachodniej Europy jest bardzo rzadka, prawdopodobnie częściej występuje w piętrze halnym gór środkowej Europy[4]. W piśmiennictwie naukowym do 2003 r. podano na terenie Polski 5 stanowisk[3]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E – gatunek zagrożony wymarciem, którego przeżycie jest mało prawdopodobne, jeśli nadal będą działać czynniki zagrożenia[5]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Szwajcarii, Niemczech, Danii, Holandii, Szwecji, Finlandii[3].

Występuje na ziemi, na trawiastych terenach na podłożu wapiennym[3].

Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]

Od podobnie ubarwionej dzwonkówki trującej (Entoloma sinuatum) odróżnia się mniejszymi zarodnikami i innym siedliskiem[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum. [dostęp 2018-12-24]. (ang.).
  2. Species Fungorum. [dostęp 2018-12-24]. (ang.).
  3. a b c d Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e f g Flora Agaricina Neerlandica. Critical monographs on the families of agarics and boleti occuring in the Netherlands. 1: Entolomatace. 1988, 1, s. 94
  5. Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.