Dzwonnica w Bychawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dzwonnica w Bychawie
Symbol zabytku nr rej. A/175 z 31 stycznia 1967[1]
Ilustracja
Dzwonnica
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Bychawa

Adres

ul. Księdza Piotra Ściegiennego 25 23-100 Bychawa

Typ budynku

dzwonnica

Ukończenie budowy

1862

Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Dzwonnica w Bychawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Dzwonnica w Bychawie”
Ziemia51°00′58,77″N 22°31′52,36″E/51,016325 22,531211

Dzwonnica w Bychawie – drewniana dzwonnica z 1862 roku w Bychawie w powiecie lubelskim, wpisana do rejestru zabytków nieruchomych województwa lubelskiego[1].

Czworokątny, na ceglanej podstawie, kryty gontem budynek wzniesiono w 1862 roku przy kościele parafialnym pw. św. Jana Chrzciciela i św. Franciszka z Asyżu. W 1986 roku odnowiono dach[2].

Dzwony[2][edytuj | edytuj kod]

Dzwon Jan – dzwon ważący 900 kg, ufundowany w 1959 roku, posiada płaskorzeźbę z wizerunkiem św. Jana Chrzciciela.

Dzwon Królowa Polski – dzwon ważący 450 kg, ufundowany w 1959 roku, posiada płaskorzeźbę z repliką obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej.

Dzwon Stanisław – dzwon ważący 150 kg, ufundowany w 1879 roku, posiada płaskorzeźbę z wizerunkiem św. Stanisława biskupa i męczennika.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b NID ↓.
  2. a b Tadeusz. Bereza, Bychawa. Parafia, miasto, okolica, Lublin: [Pracownia Poligraficzna przy Prywatnym Katolickim Liceum Ogólnokształcącym], 2000, ISBN 83-88225-03-0, OCLC 830297438.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]