EM-11 Orka
 EM-11 nr SP-YEP na pokazach lotniczych w Góraszce w 2007 roku | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Załoga |
1 pilot, 3 pasażerów |
| Historia | |
| Data oblotu |
8 sierpnia 2003 |
| Liczba egz. |
SP-YEN, SP-YEP, SP-MEO, SP-MIM, SP-MAR |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
Lycoming IO-320 / LIO-320 o mocy 160KM każdy |
| Moc |
2 × 160 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
13,50 m |
| Długość |
8,705 m |
| Wysokość |
2,585 m |
| Masa | |
| Startowa |
1820 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
359 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
5,1 m/s |
| Zasięg |
1700 km |
| Rozbieg |
358 m |
| Dobieg |
556 m |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 4 | |
EM-11 Orka – polski dwusilnikowy samolot skonstruowany przez Margański & Mysłowski Zakłady Lotnicze według projektu Edwarda Margańskiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy prototyp Orki został oblatany 8 sierpnia 2003 roku[1] (nr fabryczny P-22 zarejestrowany jako SP-YEN). Nie miał jeszcze chowanego podwozia i wyposażony był w silniki Rotax 912. Kolejnym prototypem był EM-11C (nr fabryczny P-24 zarejestrowany jako SP-YEP), który oblatatał w 2006 roku Wiesław Cena[2]. 8 kwietnia 2011r. samolot otrzymał Certyfikat Typu o numerze EASA A.115[3]. Do momentu uzyskania certyfikatu wyprodukowano 5 egzemplarzy samolotu o następujących numerach rejestracyjnych: SP-YEN, SP-YEP, SP-MEO, SP-MIM oraz SP-MAR. Planowane jest produkowanie samolotu w różnych wersjach – szkoleniowa, patrolowa, turystyczne, towarowa, oraz jako amfibia.[potrzebny przypis]
Opis konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]Samolot typu górnopłat, z chowanym podwoziem, napędzany dwoma tłokowymi silnikami pchającymi – Lycoming IO-320 / LIO-320 o mocy 160KM każdy z 3-łopatowymi smigłami typu „constant speed”. Samolot posiada czteroosobową kabinę i luk bagażowy. EM-11 jest przystosowany do lotów VFR w dzień i w nocy, w przyszłości planowane jest także przystosowanie samolotu do lotów IFR[4].
Incydent z udziałem EM-11C Orka
[edytuj | edytuj kod]W dniu 6 lipca 2012 samolot EM-11C Orka o znakach rejestracyjnych SP-MAR podczas wykonywania lotu demonstracyjnego wylądowała awaryjnie bez podwozia w miejscowości Łodygowice k/Żywca[5].
-
Pierwszy prototyp SP-YEN -
EM-11C Orka SP-YEP -
Samolot SP-MEO na pokazach w Radomiu w 2009 -
SP-MIM na Małopolskim Pikniku Lotniczym w 2010 -
EM-11C Orka SP-MAR nad lotniskiem w Kaniowie
.jpg)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Edward Margański. Orka z silnikami Rotax 912. „Skrzydlata Polska”. Nr 5(2511)/2022, s. 36-43, maj 2022. Warszawa: Agencja Lotnicza Altair.
- ↑ Jędrzejewski 2014 ↓, s. 152.
- ↑ Skan Certyfikatu Typu. Dolina Lotnicza. [dostęp 2011-10-04].
- ↑ Ogólna charakterystyka EM-11 Orka. www.marganski.com.pl.
- ↑ Uchwała Państwowej Komisji Badania Wypadków Lotniczych Dotycząca zdarzenia nr: 763/12. www.transport.gov.pl. [dostęp 2012-09-06].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Jędrzejewski: Polscy piloci doświadczalni. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe Instytutu Lotnictwa, 2014. ISBN 978-83-63539-05-4. OCLC 883576680.