Edward Kaczor

Edward Kaczor

podporucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia	17 lutego 1898 Kraków
Data i miejsce śmierci	15 września 1948 Mysłowice
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	51 pułk piechoty Strzelców Kresowych
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Edward Kaczor (ur. 17 lutego 1898 w Krakowie, zm. 15 września 1948 w Mysłowicach) – żołnierz armii austriackiej, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Michała i Marianny z Zalasów. Student krakowskiej Wyższej Szkoły Przemysłowej. W 1917 powołany do armii austriackiej. Walcząc na froncie włoskim, dostał się do niewoli.

W styczniu 1919 wstąpił do Armii Polskiej we Francji, a w maju w szeregach 9 pułku strzelców powrócił do kraju. W czerwcu został wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu w 51 pułku piechoty Strzelców Kresowych i mianowany podporucznikiem. Walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej. Podczas walk pod Bucniami podszedł w pobliże pozycji bolszewickich i granatami zlikwidował gniazdo oporu wroga. W czasie działań został ciężko ranny. Za czyn ten odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

Po zdemobilizowaniu pracował w Borysławiu przemyśle naftowym. Po zakończeniu II wojny światowej zamieszkał na Górnym Śląsku. Zmarł w Mysłowicach i tam został pochowany.

Życie prywatne

Żonaty z Anną Matkowską, miał córkę Bożenę (ur. 1945).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 5788)

Bibliografia

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.