Przejdź do zawartości

Edward Norwich

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Norwich
Ilustracja
ilustracja herbu
książę Yorku
Okres

od 1402
do 1415

Poprzednik

Edmund Langley

Następca

Ryszard Plantagenet

Dane biograficzne
Dynastia

Yorkowie

Data i miejsce urodzenia

ok. 1373
Norwich

Data i miejsce śmierci

25 października 1415
Azincourt

Ojciec

Edmund Langley

Matka

Izabela z Kastylii

Odznaczenia
Order Podwiązki (Wielka Brytania)

Edward Norwich (ur. ok. 1373 w Norwich, zm. 25 października 1415 w Azincourt) – książę Yorku w latach 1402–1415.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się około 1373 roku w Norwich, jako syn Edmunda Langleya[1]. Jako ulubieniec króla Ryszarda II, w 1390 roku został księciem Rutland i hrabią Cork cztery lata później[1]. Po zamachu stanu w 1397 roku, zastąpił swojego wuja Tomasza Woodstocka na stanowisku Lorda Wielkiego Konstabla, zostając jednocześnie władcą Amuale[1]. Pierwszy Parlament za rządów Henryka IV oskarżył Norwicha o morderstwo wuja i odebrał mu wszystkie uzyskane tytuły szlacheckie[1]. W 1402 roku zmarł jego ojciec Emdund Langley, co uczyniło Norwicha nowym księciem Yorku[1]. Jako członek armii królewskiej, służył Koronie przeciwko powstaniu w Południowej Walii[1]. W 1405 roku został oskarżony przez swoją siostrę, Constance, o spiskowanie z rebeliantami i został uwięziony w Tower of London[1]. Wkrótce potem został oczyszczony z zarzutów, a w 1412 roku przyłączył się do ekspedycji Tomasza Lancastera, który wyruszył na wojnę przeciwko Francji[1]. Edward Norwich zmarł 25 października 1415 roku w bitwie pod Azincourt[1]. Ponieważ nie miał dzieci, jego następcą na tronie Yorku został jego bratanek Ryszard Plantagenet[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j Edward of Norwich, 2nd duke of York, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-05-11] (ang.).