Elżbieta Jaworowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elżbieta Jaworowicz
Ilustracja
Elżbieta Jaworowicz (2012)
Imię i nazwisko przy narodzeniu

Elżbieta Latawiec

Data i miejsce urodzenia

31 marca 1946
Nisko

Zawód

dziennikarka

Lata aktywności

od 1973

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Medal „Milito Pro Christo”
Multimedia w Wikimedia Commons
Elżbieta Jaworowicz podczas dnia otwartego w TVP w 2003 roku
Elżbieta Jaworowicz, 2007

Elżbieta Jaworowicz, z domu Latawiec (ur. 31 marca 1946 w Nisku) – polska dziennikarka, autorka programu interwencyjnego Sprawa dla reportera emitowanego na antenie Programu 1. Telewizji Polskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Córka Bronisława. Wychowywała się w Stalowej Woli[1]. Absolwentka Wydziału Filologicznego (filologia hebrajska) Uniwersytetu Warszawskiego. W 1976 ukończyła zaoczne Wyższe Studium Zawodowe Realizacji Telewizyjnych Programów Dziennikarskich w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi.

Do telewizji trafiła, będąc jeszcze na studiach, poprzez konkurs zorganizowany przez Telewizyjny Ekran Młodych. Przez jakiś czas była prowadzącą na antenie TVP kącik mody. Od lat 80. prowadzi Sprawę dla reportera w TVP1.

W 1995, jako jedna z pierwszych, została uhonorowana dyplomem „Benemerenti”, a w 2001 biskup polowy WP gen. dyw. Sławoj Leszek Głódź odznaczył ją Medalem „Milito Pro Christo”.

Była trzykrotnie zamężna. Drugim mężem był kierowca rajdowy Lech Jaworowicz[2]. Jej obecnym mężem jest pułkownik Eugeniusz Mleczak, były rzecznik MON[3][4].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

2 listopada 1999 została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi[5].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

  • 1985: Obywatel Tur – reżyseria
  • 1983: Na bocznicy – reżyseria

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • 2022: Telekamera w kategorii Dziennikarz publicystyczny 25-lecia[6]
  • 2021: Nagroda Mediów Publicznych[7]
  • 2009: Superwiktor za całokształt osiągnięć
  • 2007: Anty-Nagroda 2007 dziennikarzy małopolskich za brak rzetelności dziennikarskiej przy realizacji materiału dotyczącego hotelu przy ul. Szerokiej w Krakowie
  • 2004: Nagroda Bene Merenti oraz Ostrego Pióra – Nagrody Specjalnej Business Centre Club
  • 2001: Telekamera w kategorii Publicystka za program Sprawa dla reportera
  • 2000: Telekamera w kategorii Publicystka za program Sprawa dla reportera
  • 1999: Telekamera w kategorii Publicystka za program Sprawa dla reportera
  • 1992: Laureatka Wiktora
  • 1985: Brązowy Lajkonik dla Obywatel Tur w kategorii film dokumentalny na Krakowskim Festiwalu Filmowym
  • 1984: Syrena Warszawska Nagroda Klubu Krytyki Filmowej SD PRL za film Na bocznicy
  • 1984: Nagroda Specjalna Festiwalu Filmów Społeczno-Politycznych w Łodzi za film Na bocznicy
  • 1984: Brązowy Lajkonik dla Na bocznicy w kategorii film telewizyjny na Krakowskim Festiwalu Filmowym
  • Nagroda im. Ksawerego i Mieczysława Prószyńskich dla najlepszej dziennikarki

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

Zarzuty o nierzetelność[edytuj | edytuj kod]

W 2008 krakowscy dziennikarze przyznali jej reporterską Antynagrodę Dziennikarzy, za rażąco nieobiektywny program o kamienicy przy ul. Szerokiej 12 w Krakowie. Rada Etyki Mediów dwie skargi na Jaworowicz uznała za zasadne. W obu przypadkach sposób realizacji programu uznała za nieobiektywny, niezgodny z podstawowymi standardami dziennikarskimi i etyką zawodową. W 2010 zarejestrowano Stowarzyszenie Stop Nierzetelni. Zrzesza ono osoby, które czują się poszkodowane przez program Elżbiety Jaworowicz Sprawa dla reportera[8][9][10].

Kłopoty z prawem[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 2017 w mokotowskim sądzie dziennikarka zaatakowała fizycznie byłego posła Leszka Bubla, kopiąc go i nazwając „zerem”. W styczniu 2020 roku zapadł prawomocny wyrok w tej sprawie i Jaworowicz została zobowiązana do wpłaty 18 tys. zł grzywny, musiała zwrócić poszkodowanemu koszty procesu oraz zapłacić 2 tys. zł nawiązki na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym. Bubel zarzucił wcześniej Elżbiecie Jaworowicz przeinaczanie faktów w swoim programie „Sprawa dla reportera” oraz niewłaściwe przedstawianie bohaterów[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jaworowicz Elżbieta – Stalowka.NET [online], www.stalowka.net [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  2. ↑ Elżbieta Jaworowicz: zasakujące informacje o jej mężu. Niewiele osób o tym wiedziało [online], Zycie.news, 20 lipca 2020 [dostęp 2020-08-21] (pol.).
  3. ↑ Wirtualna Polska Media S.A, Rzecznik MON dał głowę za „Rolandy” [online], wiadomosci.wp.pl, 7 października 2003 [dostęp 2020-08-21] (pol.).
  4. ↑ Jakub Majkowski (oprac.), Elżbieta Jaworowicz z trzecim mężem [online], gwiazdy.wp.pl, 31 marca 2017 [dostęp 2020-08-21] (pol.).
  5. ↑ M.P. z 2000 r. nr 5, poz. 92.
  6. ↑ Rozdano „Telekamery” 25-lecia. Werner, Jaworowicz, Szpakowski i Sznuk wśród nagrodzonych [online], www.wirtualnemedia.pl.
  7. ↑ Nagrody Mediów Publicznych [online], Radio Zachód, 30 listopada 2021 [dostęp 2021-11-30].
  8. ↑ Stop Nierzetelni. Poszkodowani przez Jaworowicz zakładają stowarzyszenie wyborcza.pl 06.09.2010.
  9. ↑ Obserwatorium Wolności Mediów w Polsce. [dostęp 2014-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-23)].
  10. ↑ Protest przeciwko nierzetelności Jaworowicz. [dostęp 2014-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-23)].
  11. ↑ Elżbieta Jaworowicz od 40 lat prowadzi "Sprawę dla reportera". „Nadchodzi schyłek tego archaicznego formatu” [online] [dostęp 2023-08-23] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Elżbieta_Jaworowicz&oldid=71404931”