Elżbieta Promińska
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor zwyczajny | |
| Doktorat |
1968 – nauki medyczne |
| Habilitacja |
1973 – antropologia |
| Profesura |
1989 |
| Pracownik naukowy | |
| Instytucja |
Polska Akademia Nauk |
| Okres zatrudn. |
1962-1991 |
| Instytucja |
Zakład Archeologii Śródziemnomorskiej UW |
| Uczelnia |
Akademia Wychowania Fizycznego w Warszawie |
Elżbieta Promińska (ur. 3 kwietnia 1941 w Warszawie[1], zm. 6 lutego 1998 w Warszawie[2]) – polska antropolożka fizyczna i lekarka, nubiolożka, profesor Polskiej Akademii Nauk.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1958 podjęła studia medyczne, które ukończyła w 1964[1]. W 1968 zdobyła doktorat z nauk medycznych[1].
Równocześnie z nauką podjęła pracę w Zakładzie Archeologii Śródziemnomorskiej UW[1]. Współpracowała z podległą mu Stacją Archeologii Śródziemnomorskiej przez następne lata[2]. Zawodowo na dłuższy okres związała się z Polską Akademią Nauk, gdzie była zatrudniona od 1962 do 1991[2][1]. W późniejszych latach pracowała też na warszawskim AWF-ie[3]. W 1973 uzyskała habilitację z antropologii[3]. W 1983 została profesorem nadzwyczajnym, a w 1989 zwyczajnym[3].
Uczestniczyła w wykopaliskach archeologicznych w Egipcie i w Nubii[1]. W ramach swojej pracy w PAN prowadziła badania antropologiczne szkieletów (a także żyjącej populacji) w Aleksandrii, Kairze, Deir el-Bahari, Kadero i Dongoli[1]. Od 1964 przez kilkanaście lat uczestniczyła w badaniach szczątków kostnych z wykopalisk w nekropolii w Kom el-Dikka[4]. Była ekspertką w dziedzinie badań pod kątem chorób nękających populacje średniowiecznego Egiptu[1]. Zajmowała się też badaniem dermatoglifów mumii egipskich[1]. Współpracowała z włoską misją archeologiczną w Geli oraz francuską misją w Douch[4].
Opublikowała ok. 130 prac naukowych[3]. Była sekretarzem Komitetu Antropologii PAN[3].
Jej mężem był antropolog Tadeusz Dzierżykray-Rogalski[3].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Zdolności przystosowawcze człowieka (1970, współaut. T. Dzierżykray-Rogalski)
- Investigations on the Population of Muslim Alexandria (1972, i in.)[5]
- Sudan (1980, współaut. T. Dzierżykray-Rogalski)[6]
- Variations de taille des habitants d'Alexandrie au cours des siècles (1985, współaut. D. Wilanowska)[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Łaska-Mierzejewska 1998 ↓, s. 123.
- ↑ a b c Śliwa 2019 ↓, s. 236.
- ↑ a b c d e f Łaska-Mierzejewska 1998 ↓, s. 124.
- ↑ a b Godlewski 1998 ↓, s. 12.
- ↑ Investigations on the Population of Muslim Alexandria: Anthropological-demographic Study, PWN - Éditions scientifiques de Pologne, 1972 [dostęp 2022-12-11] (ang.).
- ↑ Elżbieta Promińska, Sudan, Wydawn. "Książka i Wiedza", 1980 [dostęp 2022-12-11] (pol.).
- ↑ Elżbieta Promińska, Variations de taille des habitants d'Alexandrie au cours des siècles, Varsovie: Editions scientifiques de Pologne, 1985, ISBN 83-01-04466-7, OCLC 22307903 [dostęp 2022-12-11].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Teresa Łaska-Mierzejewska, Profesor Elżbieta Promińska 1941-1998, „Anthropological Review”, 61, 1998, s. 123-124, DOI: 10.18778/1898-6773.61.12.
- Joachim Śliwa, Starożytny Egipt oczami Polaków. Słownik biograficzny egiptologów, archeologów i badaczy pokrewnych dziedzin, podróżników i kolekcjonerów oraz literatów i malarzy zafascynowanych przeszłością i teraźniejszością Egiptu, Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 2019, s. 236, ISBN 978-83-7676-301-9.
- Włodzimierz Godlewski, Tadeusz Dzierżykray-Rogalski (1910-1998); Elżbieta Promińska (1941-1998), „Polish Archaeology in the Mediterranean IX. Reports 1997”, 1998, s. 11-13, ISSN 2083-537X.