Elżbieta Sanna
| tercjarka i profeska Zakonu Braci Mniejszych św. Franciszka | |
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Czczona przez | |
| Beatyfikacja |
17 września 2016 |
| Wspomnienie |
17 lutego |
Elżbieta Sanna (właściwie: wł. Elisabetta Sanna Porcu; ur. 23 kwietnia 1788 w Codrongianos na Sardynii, zm. 17 lutego 1857 w Rzymie) – włoska tercjarka i profeska Zakonu Braci Mniejszych św. Franciszka, członkini Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, które założył św. Wincenty Pallotti oraz jego współpracownica, błogosławiona Kościoła katolickiego.
Krótka biografia
Pochodziła z Sardynii, z wielodzietnej, rolniczej rodziny Salvatore Sanny i Marii Dominiki Lai[1]. Była analfabetką, posługującą się dialektem sardyńskim. Kiedy miała trzy miesiące zachorowała na ospę, która spowodowała jej częściowy paraliż ramion. W 1807 wyszła za mąż za Antonia Marię Porcu. Miała siedmioro dzieci, z których dwoje zmarło wkrótce po narodzeniu. Po osiemnastu latach małżeństwa, po śmierci jej męża w 1825 została wdową[2]. Podjęła wówczas decyzję pielgrzymki do Ziemi Świętej wraz ze swoim spowiednikiem ks. Józefem Valle[3]. Po drodze zatrzymała się w Rzymie, gdzie pozostała już do końca swego życia[2]. W Rzymie spotkała założyciela pallotynów Wincentego Pallottiego, późniejszego świętego, który stał się jej spowiednikiem i kierownikiem duchowym przez następne dziewiętnaście lat. Zamieszkała na poddaszu w pobliżu Bazyliki św. Piotra[2]. Praktykowała czyny miłosierdzia[2].
Zmarła w opinii świętości w Rzymie 17 lutego 1857[3]. Pochowano ją w rzymskim kościele San Salvatore in Onda[3].
Proces beatyfikacji
Przekonani o jej świątobliwości życia ojcowie pallotyni podjęli próbę wyniesienia ją na ołtarze[4]. 11 marca 1858 został otwarty proces informacyjny na szczeblu diecezjalnym, który zakończył się 29 lipca 1862[4]. Następnie 22 kwietnia akta procesu zostały przekazane do Stolicy Apostolskiej, która 17 stycznia 1911 po zapoznaniu się z dokumentacją wydała dekret o ważności postępowania informacyjnego, po czym 4 marca 1994 wydano tzw. Nihil obstat, wyrażając zgodę na rozpoczęcie procesu jej beatyfikacji[4]. Na postulatora procesu wyznaczono polskiego pallotyna ks. Jana Koryckiego SAC[4].
W 1997 złożono tzw. Positio wymagane w procedurze beatyfikacyjnej, po czym 22 kwietnia 1997 odbyła się sesja konsultorów historycznych, a 20 listopada 2012 sesja konsultorów teologicznych[4]. 21 stycznia 2014 odbyła się sesja kardynałów i biskupów Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, po której 27 stycznia tegoż roku papież Franciszek promulgował dekret o heroiczności jej cnót[4]. Odtąd przysługiwał jej tytuł Czcigodnej Służebnicy Bożej.
21 stycznia 2016 uznano cud za jej przyczyną, a następnie 17 września 2016 w Bazylice Przenajświętszej Trójcy (Saccargia) w Condrongianos odbyła się uroczystość jej beatyfikacji, którą dokonał w imieniu papieża Franciszka, kard. Angelo Amato[5].
Jej wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 17 lutego (dies natalis)[6].
Zobacz też
- Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
- Beatyfikowani i kanonizowani przez Franciszka
- Kult świętych
Uwagi
- ↑ w imieniu Papieża, kard. Angelo Amato (prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych)
Przypisy
- ↑ Liber mortuorum (Sanna Porcu Elisabetta). web.archive.org. [dostęp 2016-09-17]. (pol.).
- ↑ a b c d ks. Stanisław Stawicki SAC: Okruchy pallotyńskie na dzień dobry i dobranoc nr 1 – Pierwsza dama Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego Elżbieta Sanna (1788-1857). web.archive.org. [dostęp 2017-01-28]. (pol.).
- ↑ a b c Elżbieta Sanna, włączona do ZAK przez św. Wincentego Pallottiego. [w:] Pallotyni. Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego [on-line]. Pallotyni.eu, 2010. [dostęp 2016-09-12]. (pol.).
- ↑ a b c d e f ~1857~ (Elisabetta Sanna Porcu). Newsaints.faithweb.com. [dostęp 2016-09-12]. (ang.).
- ↑ Beatyfikacja „pierwszej damy” pallotynów. Idziemy.pl, 2016-09-16. [dostęp 2016-09-17]. (pol.).
- ↑ Beata Elisabetta Sanna Vedova, Terziaria francescana, membro dell’Unione dell’Apostolato Cattolico. santiebeati.it. [dostęp 2016-09-17]. (wł.).