Elżbieta Zofia Władykowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elżbieta Zofia Władykowa
Data i miejsce urodzenia

27 lutego 1937
Łódź

Data i miejsce śmierci

6 czerwca 2006
Łódź

Zawód, zajęcie

etnograf, starszy kustosz

Odznaczenia
Odznaka „Za opiekę nad zabytkami”

Elżbieta Zofia Władykowa (ur. 27 lutego 1937 w Łodzi, zm. 6 czerwca 2006 tamże) – polska etnograf, starszy kustosz Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, kierownik Działu Kultur Miejskich w Zespole Etnograficznym.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w rodzinie inteligenckiej, była córką Kazimierza Kopczyńskiego i Zofii z Sulickich, miała starszego o 2 lata brata Janusza. W czasie wojny razem z rodzicami przebywała w rodowym majątku ziemskim matki we wsi Celigów w Rawskiem. Przeprowadzona w 1944 r. reforma rolna zmusiła ich do powrotu do Łodzi[1][2].

Szkołę podstawową ukończyła w 1951 r. W 1957 r. uzyskała maturę w XV Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Łodzi. W 1962 r. uzyskała tytuł magistra etnografii za pracę Rybołówstwo na jeziorze Łebskim, napisaną pod kierunkiem Kazimiery Zawistowicz-Adamskiej na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego. W 1977 r. ukończyła Podyplomowe Studium Muzeologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim[1][2][3].

W 1962 r. wyszła za mąż za Zbigniewa Władykę (1935–2002) – znanego artystę plastyka i rzeźbiarza. Ich córka, Zofia Władyka-Łuczak, również jest rzeźbiarką oraz nauczycielem akademickim[1][2].

E. Władykowa została pochowana w Łodzi, na cmentarzu komunalnym przy ul. Smutnej[2].

Działalność zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Przez 39 lat była związana z Muzeum Archeologicznym i Etnograficznym w Łodzi. W 1961 r. została zatrudniona na stanowisku pracownika oświatowego. Po utworzeniu w 1966 r. samodzielnego Działu Naukowo-Oświatowego, pracowała w nim na stanowisku starszego asystenta, pełniąc jednocześnie funkcję zastępcy kierownika działu. W 1971 r. została kierownikiem powołanego z jej inicjatywy Działu Kultur Miejskich. W latach 1977–1986 była kuratorem Zespołu Działów Etnograficznych Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Z funkcji tej zrezygnowała na własną prośbę. W 1997 r. przeszła na emeryturę, ale do 2000 r. pracowała jeszcze na pół etatu i na umowę-zlecenie[1][2][3][4][5][6].

Od 1966 r. była członkiem łódzkiego oddziału Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego[2][3].

Dużą wagę przywiązywała do działalności dydaktycznej Muzeum: oprowadzała wycieczki szkolne po wystawach, prowadziła lekcje muzealne. W 1968 r. razem z Teresą Łaszczewską organizowała cykliczne zajęcia w Pracowni Krajoznawczo-Turystycznej Pałacu Młodzieży im. J. Tuwima w Łodzi. Ponadto we współpracy z kuratorium łódzkiego okręgu szkolnego organizowała w różnych regionach Polski (Sieradzkie, Kurpie, Kaszuby) letnie, etnograficzne obozy wędrowne dla uczniów szkół ponadpodstawowych[1][2].

Dla Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi zgromadziła prawie 2 tys. eksponatów. Ich tematyka związana jest z trzema głównymi obszarami zainteresowań badawczych E. Władykowej: rybołówstwo śródlądowe, jeziorne i morskie przybrzeżne na Kaszubach, kultura robotnicza i drobnomieszczańska Łodzi do 1939 r., sztuka nieprofesjonalna i amatorska twórców z województwa łódzkiego[1][2][6].

Opracowała scenariusze wystaw, m.in.:

  • „Polska tkanina ludowa” (1970) – pierwsza samodzielna wystawa
  • Sztuka ludowa i robotnicza miejskiego województwa łódzkiego” (1977)
  • „Dział Kultur Miejskich na wystawie jubileuszowej 50 lat Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi” (1981)
  • „Nowe nabytki w 1981 r. Działu Kultur Miejskich” (1982)
  • „Nowe nabytki z lat 1982–1983 Działu Kultur Miejskich” (1984)
  • „Łódź w twórczości plastyków amatorów”
  • „Łódź w linorytach Filipskiego”[1][2][4][7][8].

Brała udział w organizacji wielu konkursów związanych z kulturą robotniczą, m.in.:

  • „Folklor robotniczy Łodzi” (1972–1973)
  • „Dawna i nowa Łódź w fotografii" (1976)
  • „Co wiesz o Bałutach?” w ramach „Majówki na Julianowie”, zorganizowanej przez Wydział Oświaty Wychowania i Kultury Urzędu Dzielnicowego Łódź Bałuty (1976)
  • „Współczesna sztuka ludowa i robotnicza miejskiego województwa łódzkiego – sztuka ludowa i amatorska” pod patronatem Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Miasta Łodzi (1977)
  • konkursy i koncerty łódzkich kapel podwórkowych
  • przeglądy filmowe we współpracy z PTL-em i Katedrą Etnografii Uniwersytetu Łódzkiego[1][2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Otrzymała kilka odznaczeń państwowych:

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Ludowe przepowiednie pogody. „Prace i Materiały Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Seria Etnograficzna”, 1965, nr 9, s. 175–181.
  • Zakupy eksponatów etnograficznych na Kaszubach. „Prace i Materiały Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Seria Etnograficzna”, 1967, nr 11, s. 251–255.
  • Młodzieżowe obozy etnograficzne w 1967 r. „Prace i Materiały Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Seria Etnograficzna”, 1969, nr 13, s. 211–212.
  • Konkurs młodzieżowy pt. „Co wiesz o Muzeum Archeologicznym i Etnograficznym w Łodzi i muzeach regionalnych naszego województwa”. „Prace i Materiały Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Seria Etnograficzna”, 1970, nr 14, s. 219.
  • Młodzieżowy obóz wędrowny na Kaszubach w 1968 r. „Prace i Materiały Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Seria Etnograficzna”, 1970, nr 14, s. 218.
  • Różdżkarstwo. „Prace i Materiały Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Seria Etnograficzna”, 1972, nr 16, s. 155–159.
  • Problematyka badań etnograficznych nad kulturą robotniczą Łodzi z uwzględnieniem potrzeb muzealnych. „Łódzkie Studia Etnograficzne”, 1973, t. 15, s. 111–116.
  • Mieszkania łódzkich robotników. [W:] Folklor robotniczej Łodzi. Pokłosie konkursu. Red. B. Kopczyńska-Jaworska, J. Kucharska, J. P. Dekowski. Wrocław, 1976, s. 13–29.
  • Działalność zespołu etnograficznego Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi (1973–1979). „Prace i Materiały Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Seria Etnograficzna”, 1980, nr 21, s. 187–196.
  • Twórczość niedzielna. „Z Otchłani Wieków: pismo poświęcone pradziejom Polski”, 1981, nr 1–2, t. 47, s. 72–73.
  • Malarstwo Stanisława i Cecylii Jastrzębskich – nieprofesjonalnych twórców łódzkich. „Prace i Materiały Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Seria Etnograficzna”, 1991/1995, nr 30, s. 73–88.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i Witold Nowosz, AD MEMORIAM Elżbieta Zofia Władykowa 1937-2006, „Prace i Materiały Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Seria Etnograficzna”, 34, 2008, s. 356-357.
  2. a b c d e f g h i j k Witold Nowosz, Ewa Zawiejska, Elżbieta Zofia Władykowa, [w:] E. Fryś-Pietraszkowa, A. Spiss (red.), Etnografowie i ludoznawcy polscy: sylwetki, szkice biograficzne, Wrocław-Kraków 2010, s. 251-252.
  3. a b c Jan Piotr Dekowski, Noty biograficzne pracowników łódzkiego ośrodka etnograficznego, „Łódzkie Studia Etnograficzne”, 17, 1975, s. 52.
  4. a b Teresa Łaszczewska, 50 lat Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, „Lud”, 65, 1981, s. 356 [dostęp 2019-11-30].
  5. Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne w Łodzi [online], maie.lodz.pl [dostęp 2019-12-10].
  6. a b Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne w Łodzi [online], maie.lodz.pl [dostęp 2019-12-14].
  7. Alicja Mironiuk-Nikolska, Barbara Maria Kaznowska-Jarecka [online] [dostęp 2019-11-30] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-06].
  8. Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne w Łodzi [online], maie.lodz.pl [dostęp 2019-12-14].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]