Elektrum
.jpg) Naturalne elektrum na kwarcu (Telluride w Kolorado, USA) | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
stop złota, srebra (ponad 20%), z niewielką ilością miedzi oraz żelaza |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
2,5 |
| Przełam |
haczykowaty |
| Układ krystalograficzny |
regularny |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
srebrzystobiały lub jasnożółty |
| Rysa |
bladozłocista, połyskująca |
| Połysk |
metaliczny |
Elektrum, elektron – minerał z grupy pierwiastków rodzimych będący stopem złota i srebra (ponad 20%), z niewielką ilością miedzi oraz żelaza. Także otrzymywany sztucznie stop złota i srebra[1].
Nazwa wywodzi się od bladożółtej barwy przypominającej bursztyn (łac. electrum, gr. ἤλεκτρον ēlektron ‘bursztyn’[2]).
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
- Układ krystalograficzny regularny, rzadko sześcienny lub ośmiościenny.
- Twardość: 2,5 w skali Mohsa.
- Rysa: bladozłocista i połyskująca.
- Barwa: srebrzystobiała lub jasnożółta.
- Przełam: haczykowaty.
- Połysk: metaliczny.
Minerał bardzo rzadki. Występuje w skupieniach zbitych oraz nieforemnych.
Złoto rodzime zawiera od 2 do 20% srebra, z tego powodu jest jaśniejsze. Złoto bogate w domieszkę srebra (ok. 20%) już przez Pliniusza było zwane elektrum.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Elektrum występuje w niektórych złożach hydrotermalnych.
Miejsca występowania: Rosja – Ałtaj, Ural; Rumunia – Siedmiogród (Rosia Montana).
W Polsce śladowe ilości tego minerału stwierdzono w obrębie dolnośląskich, cechsztyńskich łupków miedzionośnych.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- materiał na pierwsze monety
- jest rudą złota
- interesujący dla naukowców, jubilerów i kolekcjonerów.