Eliasz Ostaszewski
 Ostoja | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Ojciec | |
| Matka |
Tekla Dąbrowska |
| Żona |
Celestyna Staniszewska |
Eliasz Ostaszewski (ur. 1802) – filareta, student Uniwersytetu Wileńskiego, więzień, pamiętnikarz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1802 w szlacheckiej rodzinie Ostaszewskich herbu Ostoja jako syn Adama Ostaszewskiego, byłego majora kawalerii narodowej i Tekli Dąbrowskiej, właścicieli ziemskich na Wołyniu[1].
Uczęszczał do szkoły Bazylianów w Lubarze (1809-1819). Następnie był studentem prawa na Uniwersytecie Wileńskim (1819-1824). W czasie studiów przystąpił do patriotycznego Zgromadzenia Filaretów, towarzystwa młodzieży polskiej w Winie powołanego w 1820 roku w celu organicznej pracy edukacyjno-patriotycznej[2].
W 1823 został wraz z Adamem Mickiewiczem i innymi członkami Zgromadzenia aresztowany przez władze carskie i uwięziony w klasztorze bazylianów w Wilnie, w którym przebywał do 1824 roku. Po wypuszczeniu z aresztu w jego kwaterze w Wilnie zbierali się Adam Mickiewicz, filolog Józef Jeżowski, prawnik Franciszek Malewski, matematyk Wincenty Budrewicz i inni[3].
Spisał “Siva rerum”, których fragmenty zostały opublikowane w 1894 roku we Lwowie w zbiorze zatytułowanym “Wspomnienia polskich czasów dawnych i późniejszych”, wydanym przez Eustachego Iwanowskiego (1813-1903). Jak pisał wydawca tych wspomnień, Eliasz Ostaszewski był to “znakomitszy obywatel guberni wołyńskiej”, który “staroświeckim obyczajem spisywał współczesne fakta, wrażenia swoje i o polskich książkach przeczytanych uwagi”[4].
Był właścicielem majątku ziemskiego Pyszki na Wołyniu.
Był ożeniony z Celestyną Staniszewską, zostawił dwie córki: Emilię za Konstantym Piotrem Szaulińskim (ślub 14.02.1865 Żytomierz)[5] i Jadwigę za Edwardem Porczyńskim oraz dwóch synów: Tadeusza Stefana (ur. 10.09.1835 Pyszki, parafia Ostropol)[5], wcześnie zmarłego i Adama, po ojcu dziedzica Pyszek[1].
Data jego śmierci nie jest znana.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kazimierz Pułaski, Kronika polskich rodów szlacheckich Podola, Wołynia i Ukrainy, t. 1, Warszawa 1911, s. 147-148
- ↑ Heleniusz (Eustachy Iwanowski), Wspomnienia polskich czasów dawnych i póżniejszych Lwów 1894, t. 2, s. 224 i n.
- ↑ Jerzy Borowczyk, Rekonstrukcja procesu filomatów i filaretów 1823-1824: historia śledztwa przeciw uczestnikom konspiracji studenckich i młodzieżowych w Wilnie oraz w Wileńskim Okręgu Naukowym, Wyd. Nauk. Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Poznań 2003
- ↑ Helleniusz (Eustachy Iwanowski), Wspomnienia polskich czasów dawnych i późniejszych, Lwów 1894, t. 2, s. 224 i nast.
- ↑ a b http://wolyn-metryki.pl sygnatura 178-3-61, str. 117V, poz. 34
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Heleniusz (Eustachy Iwanowski), Wspomnienia polskich czasów Lwów 1894, t. 2, s. 224 i n.
- Kazimierz Pułaski, Kronika polskich rodów szlacheckich Podola, Wołynia i Ukrainy, t. 1, Warszawa 1911, s. 147-148
- Archiwum filomatów: Listy z więzienia, opr. Czesław Zgorzelski, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 2000
- Jerzy Borowczyk, Rekonstrukcja procesu filomatów i filaretów 1823-1824: historia śledztwa przeciw uczestnikom konspiracji studenckich i młodzieżowych w Wilnie oraz w Wileńskim Okręgu Naukowym, Wyd. Nauk. Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Poznań 2003