Przejdź do zawartości

Eparchia iżewska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eparchia iżewska
Ижевская епархия
Ilustracja
Sobór św. Aleksandra Newskiego w Iżewsku
Państwo

 Rosja

Republika

 Udmurcja

Siedziba

Iżewsk

Data powołania

1926

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Metropolia

udmurcka

Sobór

św. Aleksandra Newskiego

Biskup diecezjalny

metropolita iżewski i udmurcki Wiktoryn (Kostienkow)

Dane statystyczne
Liczba dekanatów

3

Liczba klasztorów

1

Położenie na mapie Iżewska
Położenie na mapie Rosji
Położenie na mapie Udmurcji
56°50′39″N 53°12′19″E/56,844167 53,205278
Strona internetowa

Eparchia iżewska – jedna z eparchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, z siedzibą w Iżewsku. Jej ordynariuszem jest metropolita iżewski i udmurcki Wiktoryn, zaś funkcje katedry pełni sobór św. Aleksandra Newskiego w Iżewsku.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Eparchia obejmująca terytorium całej Udmurcji została erygowana w 1926[1]. W jej skład weszły tereny dawnych wikariatów iżewskiego i wotkińskiego eparchii sarapulskiej oraz wikariatu głazowskiego eparchii wiackiej[2]. Jej pierwszym ordynariuszem został biskup Wiktor (Ostrowidow), który krótko po uzyskaniu nominacji na katedrę poróżnił się z locum tenens Patriarchatu Moskiewskiego, metropolitą Sergiuszem, i został suspendowany. Mimo to faktycznie nadal zarządzał parafiami na terytorium eparchii, chociaż na jego miejsce został wyznaczony nowy biskup Onezym; wierni popierali w sporze biskupa Wiktora. W 1927 został on jednak aresztowany przez władze radzieckie i nie mógł kontynuować działalności duszpasterskiej[2]. W 1930 z metropolitą Sergiuszem poróżnił się również kolejny biskup iżewski Synezjusz; w ślad za nim posłuszeństwo najwyższym władzom cerkiewnym wypowiedziało ok. 15 parafii oraz 80 placówek duszpasterskich w sąsiedniej eparchii[2].

Przed rewolucją październikową na terenie eparchii iżewskiej funkcjonowały dwa monastery i ok. 250 świątyń, w 1922 było ich ok. 150. Do 1940 w Udmurcji zamknięto ponad 200 świątyń, z czego 70 zostało całkowicie zniszczonych, a inne zaadaptowane na cele świeckie. W Iżewsku do 1936 zlikwidowano wszystkie świątynie. Do końca dekady funkcjonowanie eparchii faktycznie zamarło; w 1941 na jej terenie istniało tylko osiem wiejskich parafii[2]. W czasie II wojny światowej duchowieństwo eparchii wspierało wysiłek wojenny ZSRR. Po wojnie stopniowo odbudowywane były struktury eparchii, otwierane nowe parafie[2]. Do 1955 w eparchii iżewskiej czynnych było 29 cerkwi obsługiwanych przez 43 kapłanów, jednak po wszczęciu nowych prześladowań Cerkwi w okresie rządów Nikity Chruszczowa liczba świątyń spadła do 22. W 1961 eparchia została zlikwidowana, do jej restytucji doszło w 1988[2]. W 1993 działały w niej 74 parafie.

W 2013 zostały w niej wydzielone eparchie głazowska i sarapulska; z wszystkich trzech utworzona została metropolia udmurcka[1].

Eparchia dzieli się na trzy dekanaty: iżewski, wotkiński i uwiński[3]. Działa w niej jeden żeński klasztor – monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Pieriewoznym[4].

Biskupi iżewscy[2]

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]