Przejdź do zawartości

Eutymiusz Wielki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez MalarzBOT (dyskusja | edycje) o 16:32, 31 mar 2015. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
{{{rodzaj}}}
{{{imię}}}
{{{tytuły}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{podpis grafiki}}}]]
{{{podpis grafiki}}}
Data i miejsce urodzenia

{{{data urodzenia}}}
{{{miejsce urodzenia}}}

Data i miejsce śmierci

{{{data śmierci}}}
{{{miejsce śmierci}}}

Czczony przez

{{{kościół}}}

Beatyfikacja

{{{data beatyfikacji}}}
{{{miejsce beatyfikacji}}}
przez {{{beatyfikujący}}}

Kanonizacja

{{{data kanonizacji}}}
{{{miejsce kanonizacji}}}
przez {{{kanonizujący}}}

Wspomnienie

{{{wspomnienie}}}

Atrybuty

{{{atrybuty}}}

Patron

{{{patron}}}

Szczególne miejsca kultu

{{{miejsce kultu}}}

[[Plik:{{{faksymile}}}|130x100px|alt=Faksymile|{{{opis faksymile}}}]]
{{{opis faksymile}}}
Bizantyńska mozaika ze św. Eutymiuszem w Nea Moni.
Monastyr św. Eutymiusza przemianowany na katedrę Przemienienia Pańskiego w Suzdalu (Rosja).

Eutymiusz Wielki, cs. Prepodobnyj Jewfimij Wielikij (ur. 377 w Melitene, zm. 473) – mnich i pustelnik, święty Kościoła katolickiego, ormiańskiego i prawosławnego.

Życie

Urodził się w Melitene (obecnie Malatya) na terenie Armenii. Tam przyjął święcenia kapłańskie i został zarządcą dóbr monasterskich. Mając dwadzieścia dziewięć lat, w tajemnicy udał się do Palestyny. Podróżując po świętych miejscach, zamieszkiwał głównie w jaskiniach, gdzie wiódł pustelniczy żywot. W końcu osiadł w pustelni między Jerozolimą i Jerychem. Po pięciu latach odszedł głębiej na pustynię i zamieszkał w jaskini położonej na wzniesieniu.

Wokół niego zebrało się grono mnichów, pragnących naśladować jego pustelnicze życie. Eytymiusz objął nad nimi duchowe kierownictwo, jednocześnie nie rezygnując z samotności. W taki sposób powstała wspólnota zakonna z czasem nazwana Ławrą św. Eutymiusza.

Miał jadać tylko w soboty i niedziele, spać nie kładąc się lecz siedząc lub stojąc, przytrzymując się za sznur przywiązany do narożnika celi. Miał mieć również dar przepowiadania przyszłości oraz uleczania chorych. Św. Eutymiusz Wielki zmarł w 473 roku, mając dziewięćdziesiąt sześć lat.

Kult

Wierni zanoszą do niego modlitwy przy braku potomstwa oraz w czasie głodu. Cerkiew prawosławna czci go jako jednego z największych mnichów pierwszych wieków chrześcijaństwa.

Dzień obchodów

Katolickie Zgromadzenia Księży Marianów wspominają św. Ojca Eutymiusza Wielkiego Bogonosiciela 11 stycznia. W tym dniu obowiązują w liturgii tylko czytania o Świętym[1].

W Kościele katolickim wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 20 stycznia.

Cerkiew prawosławna i Kościół ormiański wspominają świętego mnicha 20 stycznia/2 lutego[a], tj. 2 lutego według kalendarza gregoriańskiego.

Ikonografia

W ikonografii święty przedstawiany jest w sposób dosyć charakterystyczny. Jest łysiejącym mnichem ubranym w szaty wielkiej schimy, z bardzo długą (w niektórych wyobrażeniach sięgającą po pas), u dołu rozdwajającą się brodą. Rękoma błogosławi lub trzyma w nich zwój ze słowami pouczenia skierowanymi do braci swego monasteru, którego treść bywa różna. Święty jest jedną z głównych postaci przedstawianych na ikonach "Soboru Przenajświętszej Bogarodzicy", gdzie trzyma zwój z napisem: "Dziewica dzisiaj Przedwiecznego rodzi".

Zobacz też

Szablon:Portal Szablon:Portal

Bibliografia

Linki zewnętrzne