Ewa Aldona Bylińska
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| profesor nauk biologicznych | |
| Specjalność: chemiczna ekologia roślin | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1971–2010 |
Ewa Aldona Bylińska (ur. 22 kwietnia 1933 w Motyczu, zm. 24 marca 2023) – polska biolog, specjalizująca się w botanice, chemicznej ekologii roślin, ekologii roślin, ekologii terenów urbanizowanych i ochronie środowiska; nauczyciel akademicki.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się w 1933 roku w Motyczu, w województwie lubelskim. Studia wyższe ukończyła na Wydziale Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie w 1959 roku uzyskała tytuł magistra w zakresie biologii. Następnie do 1967 roku pracowała jako nauczycielka biologii w szkołach średnich oraz szkołach podstawowych. Potem jako stypendystka II Wydziału PAN podjęła studia doktoranckie, początkowo w Zakładzie Botaniki Farmaceutycznej Akademii Medycznej we Wrocławiu, a po śmierci swojego promotora doc. Jadwigi Kosteckiej-Mądalskiej w Instytucie Botaniki Uniwersytetu Wrocławskiego, pod kierunkiem doc. Macieja Czarnowskiego. Stopień naukowy doktora nauk przyrodniczych w zakresie biologii uzyskała w 1973 roku na podstawie pracy pt. Zimowa zdolność transpiracji wybranych gatunków z rodzaju Populus, Viburnum i Lonicera jako wskaźnik północnej granicy ich zasięgów[2]. Stopień naukowy doktora habilitowanego otrzymała w 1993 roku po przedstawieniu rozprawy habilitacyjnej nt. Studia nad biogeochemią roślin z obszaru występowania złóż polimetalicznych w Rudawach Janowickich[3].
Od 1971 roku związana była zawodowo z Zakładem Ekologii i Ochrony Przyrody Instytutu Botaniki Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie w 1996 roku została mianowana na stanowisko profesora nadzwyczajnego. Po habilitacji odbyła kilka staży naukowych, m.in. na uniwersytetach w Bradford (Wielka Brytania), Lille (Francja), w Hogeschool Rotterdam (Holandia), w Budapeszcie (Węgry) i Hanowerze (Niemcy)[4]. W 2002 roku otrzymała tytuł profesora nauk biologicznych[5]. W 2010 roku przeszła na emeryturę[6].
Dorobek naukowy
[edytuj | edytuj kod]Jej dorobek naukowy obejmuje ponad 95 publikacji, wśród nich jest 31 prac oryginalnych, 6 artykułów i komunikatów oraz dwie monografie. Część z nich została opublikowana w międzynarodowych, uznanych czasopismach naukowych. Profesor Bylińska wypromowała ośmiu doktorów. W swojej problematyce badawczej skupia się wokół ekologii i botaniki, z wyszczególnieniem zagadnie takich jak[4]:
- chemiczna ekologia roślin terenów naturalnych i skażonych,
- bioindykacja metali ciężkich i pierwiastków radioaktywnych z wykorzystaniem roślin naczyniowych i porostów,
- ekologia populacji roślin wyższych i porostów.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Prof. dr hab. Ewa Aldona Bylińska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-03-31].
- ↑ Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 8, Nr 8 (77), sierpień 2002, s. 25.
- ↑ Studia nad biogeochemią roślin z obszaru występowania złóż polimetalicznych w Rudach Janowickich w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2012-03-29].
- ↑ a b Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 8, Nr 8 (77), sierpień 2002, s. 26.
- ↑ Nominacja profesorska
- ↑ Prof. Ewa Aldona Bylińska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-03-31].