Ewa Langwińska-Wośko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ewa Langwińska
Data urodzenia

20 września 1958

doktor habilitowany nauk medycznych
Specjalność: okulistyka
Alma Mater

Akademia Medyczna w Lublinie (1983)

Doktorat

1991 – medycyna
Akademia Medyczna w Lublinie

Habilitacja

2017 – medycyna
Warszawski Uniwersytet Medyczny

Zatrudnienie
Uczelnia

Warszawski Uniwersytet Medyczny
Katedra i Klinika Okulistyki

Okres zatrudn.

od 1995

Ewa Langwińska (ur. 20 września 1958[1]) – polska okulistka, doktor habilitowany nauk medycznych, adiunkt Katedry i Kliniki Okulistyki II Wydziału Lekarskiego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Dyplom lekarski uzyskała na Akademii Medycznej w Lublinie w 1983[2]. Pierwszy i drugi stopień specjalizacji z okulistyki zdobyła odpowiednio w 1987 i 1990[2]. Stopień doktorski uzyskała w 1991 roku na podstawie pracy Zachowanie się potencjałów oscylacyjnych w badaniach elektroretinograficznych u dzieci i młodzieży z cukrzycą insulinozależną, przygotowanej pod kierunkiem prof. Kazimierza Gerkowicza[2]. W okresie 1986–1994 pracowała w II Klinice Okulistyki Akademii Medycznej w Lublinie.

Od 1995 zatrudniona jako adiunkt w Katedrze i Klinice Okulistyki II Wydziału Lekarskiego warszawskiej Akademii Medycznej (Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego)[2]. Ponadto od 2000 roku pracuje również w Samodzielnym Publicznym Klinicznym Szpitalu Okulistycznym w Warszawie. Habilitowała się w 2017 roku na podstawie oceny dorobku naukowego i pracy pod tytułem Zmiany patomorfologiczne i patofizjologiczne układu wzrokowego jako wyraz neurodegeneracji w przebiegu choroby Wilsona[3][4][2].

Swoje prace publikowała w czasopismach krajowych i zagranicznych, m.in. w „Klinice Ocznej”, „Documenta Ophthalmologica", „Kontaktologii i Optyce Okulistycznej" oraz „Okulistyce[5][6][7].

Zainteresowania kliniczne i badawcze E. Langwińskiej-Wośko dotyczą m.in. chirurgicznego leczenia zaćmy oraz kontaktologii[2].

Należy do Polskiego Towarzystwa Okulistycznego, w ramach którego jest członkinią kilku sekcji (jaskry, kontaktologicznej, zaćmy i chirurgii refrakcyjnej oraz neurookulistyki i elektrofizjologii) a w latach 2004–2010 pełniła funkcję sekretarza prezydium zarządu głównego[2].

Od 1996 roku należy do American Academy of Ophthalmology[potrzebny przypis].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Polskie Towarzystwo Okulistyczne (link archiwalny). monitorfirm.pl. [dostęp 2020-09-09].
  2. a b c d e f g Postępowanie awansowe - Ewa Langwińska-Wośko (autoreferat). ck.gov.pl. [dostęp 2019-09-24].
  3. Dr hab. Ewa Langwińska-Wośko, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2019-09-24].[martwy link]
  4. Wydana w 2015 w formie monografii przez Oficynę Wydawniczą Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego – ISBN 978-83-7637-335-5.
  5. Ewa Langwińska-Wośko (publikacje). scholar.google.pl. [dostęp 2019-09-24].
  6. Ewa Langwińska-Wośko. researchgate.net. [dostęp 2019-09-24]. (ang.).
  7. Langwińska-Wośko, Ewa. Katalog elektroniczny Biblioteki Narodowej. [dostęp 2019-09-24].