Ewa Leniart

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ewa Leniart
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 sierpnia 1976
Dylągówka

Wojewoda podkarpacki
Okres

od 8 grudnia 2015
do 11 listopada 2019
i ponownie od 13 stycznia 2020
do 2 listopada 2023

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Małgorzata Chomycz-Śmigielska

Następca

Teresa Kubas-Hul

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Brązowa Odznaka „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej” Złoty Medal za Zasługi dla Straży Granicznej Medal Dwudziestolecia NSZZ Pracowników Policji Order Księżnej Olgi III klasy
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Ewa Maria Leniart (ur. 27 sierpnia 1976 w Dylągówce) – polska prawnik i polityk, doktor nauk prawnych. Dyrektor oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Rzeszowie, wojewoda podkarpacki (2015–2019, 2020–2023), posłanka na Sejm IX i X kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła II Liceum Ogólnokształcące w Rzeszowie[1]. W latach 1995–2000 studiowała na Wydziale Prawa Filii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Rzeszowie, uzyskując w tej dziedzinie tytuł zawodowy magistra[1][2]. W czasie studiów zajmowała się społecznie udzielaniem porad prawnych w ramach biura studenckiego[1]. W 2014 uzyskała stopień doktora nauk prawnych na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach na podstawie rozprawy zatytułowanej Usiłowanie usunięcia organów władzy państwowej i usiłowanie zmiany ustroju państwa w orzecznictwie Wojskowego Sądu Rejonowego w Rzeszowie w latach 1946–1955[3][4].

W 2000 rozpoczęła pracę w nowo utworzonym rzeszowskim oddziale Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu na stanowisku inspektora ds. administracyjnych[1]. Od 2002 do 2005 była kierownikiem referatu w rzeszowskim oddziale IPN, później do 2007 pracowała urzędzie wojewódzkim jako koordynator i dyrektor gabinetu wojewody Ewy Draus. W 2006 została także pracownikiem naukowo-dydaktycznym w Zakładzie Historii Państwa i Prawa Uniwersytetu Rzeszowskiego. W 2007 objęła stanowisko dyrektora oddziału IPN w Rzeszowie[2]. Była członkiem społecznego Komitetu Budowy Pomnika ks. Jerzego Popiełuszki i członkiem założycielem Komitetu Budowy Pomnika płk. Łukasza Cieplińskiego w Rzeszowie. Zainspirowała utworzenie Klubu Historycznego im. Łukasza Cieplińskiego, skupiającego osoby z regionu pasjonujące się historią[1]. Wsparła budowę Muzeum Polaków Ratujących Żydów podczas II wojny światowej im. Rodziny Ulmów w Markowej[3].

W 2014 bez powodzenia kandydowała z listy Prawa i Sprawiedliwości do Sejmiku Województwa Podkarpackiego[5], mandat radnej uzyskała jednak w listopadzie 2015[6]. 8 grudnia 2015 została powołana na stanowisko wojewody podkarpackiego[7], odchodząc w związku z tym z sejmiku. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019 bezskutecznie ubiegała się o mandat deputowanej do Parlamentu Europejskiego z okręgu obejmującego województwo podkarpackie[8].

W wyborach parlamentarnych w tym samym roku została natomiast wybrana do Sejmu IX kadencji. Kandydowała w okręgu rzeszowskim, otrzymując 36 305 głosów[9]. W związku z tym wyborem 11 listopada 2019 zakończyła urzędowanie na funkcji wojewody[10]. 10 stycznia 2020 premier Mateusz Morawiecki ponownie powierzył jej stanowisko wojewody podkarpackiego (od 13 stycznia 2020)[11]. W konsekwencji wygasł jej mandat poselski.

W marcu 2021 ogłosiła start w przedterminowych wyborach na prezydenta Rzeszowa[12]. Poparcia udzieliły jej Prawo i Sprawiedliwość oraz Region Rzeszowski NSZZ „Solidarność”, powołano także wspierający ją honorowy komitet kobiet[13]. W głosowaniu z 13 czerwca 2021 otrzymała 23,62%, zajmując drugie miejsce (wybory zakończyły się w pierwszej turze wygraną Konrada Fijołka)[14].

W wyborach w 2023 po raz drugi uzyskała mandat poselski, zdobywając 38 795 głosów[15]. W konsekwencji 2 listopada tego samego roku przestała pełnić funkcję wojewody[16].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Córka Ignacego i Weroniki[17]. Wdowa po historyku Zbigniewie Nawrockim (1959–2017)[18]. Ma jedno dziecko[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Ewa Leniart. sejmik.podkarpackie.pl. [dostęp 2021-06-15].
  2. ↑ a b Dr Ewa Leniart. ipn.gov.pl. [dostęp 2015-12-08].
  3. ↑ a b Maciej Nycz: Ewa Leniart kandydatką na prezydenta Rzeszowa. Kim jest i jaki ma program?. rmf24.pl, 21 kwietnia 2021. [dostęp 2021-06-11].
  4. ↑ Dr Ewa Leniart, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2015-12-08].
  5. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-12-08].
  6. ↑ Nowi radni sejmiku. Kim są i czyje miejsca zajęli. wyborcza.pl, 30 listopada 2015. [dostęp 2015-12-08].
  7. ↑ Premier Beata Szydło powołała nowych wojewodów. mswia.gov.pl, 8 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-08].
  8. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-05-27].
  9. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-16].
  10. ↑ Premier odwołał ośmiu wojewodów. Zobacz listę nazwisk. dorzeczy.pl, 12 listopada 2019. [dostęp 2019-11-12].
  11. ↑ Szef rządu: Potrzebujemy takich wojewodów. zachod.pl, 10 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-10].
  12. ↑ Ewa Leniart kandydatką na prezydenta Rzeszowa. Ma wsparcie PiS. polsatnews.pl, 10 marca 2021. [dostęp 2021-03-14].
  13. ↑ Kandydatka PiS Ewa Leniart z poparciem Honorowego Komitetu Kobiet. polsatnews.pl, 7 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-11].
  14. ↑ Oficjalne wyniki wyborów w Rzeszowie. Fijołek prezydentem miasta. tvp.info, 14 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-15].
  15. ↑ Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-18].
  16. ↑ Miłosz Balcerzak: To koniec. Wojewodowie pożegnali się ze stanowiskami po wyborach. radiozet.pl, 2 listopada 2023. [dostęp 2023-11-02].
  17. ↑ Dane osoby pełniącej funkcje publiczne. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-11-14].
  18. ↑ Stanisław Sowa: Nie żyje Zbigniew Nawrocki, mąż wojewody Ewy Leniart. nowiny24.pl, 2 lipca 2017. [dostęp 2017-07-04].
  19. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 października 2010 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 3, poz. 36).
  20. ↑ Postanowienie nr 5/OP/2017 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Dziennik Urzędowy MSWiA, 27 kwietnia 2017. [dostęp 2019-11-15].
  21. ↑ Mateusz Romankiewicz: Straż Graniczna świętuje kolejną rocznicę. podkarpackie.pl, 23 maja 2023. [dostęp 2023-08-21].
  22. ↑ Odznaczenia dla służb mundurowych. rzeszow.uw.gov.pl, 10 listopada 2016. [dostęp 2018-06-14].
  23. ↑ Odznaczenia dla zasłużonych mieszkańców regionu. rzeszow.uw.gov.pl, 11 grudnia 2017. [dostęp 2018-06-14].
  24. ↑ Указ Президента України № 556/2023 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 4 września 2023. [dostęp 2024-03-31]. (ukr.).
Wojewodowie w Rzeszowie
Wojewodowie lwowscy z siedzibą w Rzeszowie (VIII 1944 – VII 1945)
Wojewodowie rzeszowscy (1945–1950)
Przewodniczący Prezydium WRN w Rzeszowie (1950–1973)
Wojewodowie rzeszowscy (1973–1998)
Wojewodowie podkarpaccy (od 1999)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ewa_Leniart&oldid=73413711”