Filaret (Wozniesienski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Filaret
Gieorgij Wozniesienski
Pierwszy Hierarcha Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji
Ilustracja
Kraj działania

Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

22 marca 1903
Kursk

Data i miejsce śmierci

21 listopada 1985
Nowy Jork

Miejsce pochówku

Monaster Trójcy Świętej w Jordanville

Pierwszy Hierarcha Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji
Okres sprawowania

1964–1985

Metropolita wschodnioamerykański i nowojorski
Okres sprawowania

1964–1985

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji

Inkardynacja

Eparchia wschodnioamerykańska i nowojorska

Śluby zakonne

1931

Diakonat

1930

Prezbiterat

1932

Chirotonia biskupia

26 maja 1963

Strona internetowa
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

26 maja 1963

Konsekrator

Sawa (Rajewski)

Współkonsekratorzy

Antoni (Miedwiediew)

Metropolita Filaret

Filaret, imię świeckie Gieorgij Nikołajewicz Wozniesienski (ur. 9 marca?/22 marca 1903 w Kursku, zm. 21 listopada 1985 w Nowym Jorku) – trzeci zwierzchnik Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jako sześciolatek przeniósł się razem z rodzicami do Błagowieszczeńska nad Amurem, gdzie ukończył ośmioklasowe gimnazjum. Gdy miał 18 lat, zmarła jego matka, zaś ojciec wstąpił do monasteru, przyjmując imię Dymitr. Gieorgij udał się do Harbinu, gdzie ukończył Rosyjsko-Chiński Instytut Politechniczny na kierunku elektromechanika, w 1927. Cztery lata później uzyskał również dyplom kursu teologii pastoralnej na uniwersytecie św. Włodzimierza. W 1930 przyjął święcenia diakońskie, zaś w 1931 złożył śluby zakonne z imieniem Filaret. W 1932 został hieromnichem, zaś po roku otrzymał godność igumena. W 1937 został archimandrytą. Działalność duszpasterską łączył z pracą akademicką jako wykładowca homiletyki i teologii pastoralnej.

Po zajęciu Mandżurii przez Armię Czerwoną odmówił przyjęcia obywatelstwa ZSRR. W swoich publicznych wystąpieniach i kazaniach wielokrotnie dokonywał zdecydowanej krytyki ustroju Związku Radzieckiego i prześladowań Cerkwi Rosyjskiej przez władze. Pozostawał w kontakcie korespondencyjnym z metropolitą Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji Anastazym. Ostatecznie pod długich staraniach Synod Biskupów tegoż Kościoła uzyskał dla niego możliwość wyjazdu do Hongkongu, skąd w 1962 archimandryta Filaret zdołał wyjechać do Brisbane. W roku następnym został biskupem pomocniczym eparchii Sydney, Australii i Nowej Zelandii z tytułem biskupa Brisbane. Dwa lata później został biskupem ordynariuszem nowo powstałej eparchii wschodnioamerykańskiej i nowojorskiej. Wkrótce potem Sobór Biskupów Kościoła wybrał go Pierwszym Hierarchą Kościoła, na miejsce metropolity Anastazego odchodzącego w stan spoczynku.

Rosyjskim Kościołem Prawosławnym poza granicami Rosji kierował przez 21 lat. W tym czasie Kościół zainicjował III Sobór Diaspory, w czasie którego Cerkiew Zagraniczna kanonizowała świętych Jana Kronsztadzkiego, Hermana z Alaski, Ksenię z Petersburga oraz rozpoczęła kanonizacje kolejnych grup nowomęczenników rosyjskich.

Zmarł w 21 listopada 1985 w Nowym Jorku.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]