Operacja kwantuńska

Operacja kwantuńska

II wojna światowa, wojna na Pacyfiku, wojna radziecko-japońska
Czas	9 sierpnia – 2 września 1945
Miejsce	Mandżuria, Mongolia Wewnętrzna, północna Korea
Terytorium	Chiny, Mongolia, Korea
Przyczyna	przyłączenie się ZSRR do wojny przeciwko Japonii
Wynik	decydujące zwycięstwo ZSRR i jego sojuszników
Strony konfliktu
Japonia Mandżukuo Mengjiang ZSRR Mongolia Chiny koreański ruch oporu
Dowódcy
Otozō Yamada Aleksandr Wasilewski Rodion Malinowski
Siły
1 217 000 żołnierzy 5360 dział, 1155 czołgów, 1800 samolotów, 1215 pojazdów 200 000 żołnierzy 10 000 żołnierzy 1 577 225 żołnierzy 26 137 dział, 5556 czołgów i dział samobieżnych, 5386 samolotów, 16 000 żołnierzy
Straty
Wg źródeł radzieckich: 83 737 zabitych, 640 276 pojmanych Wg źródeł japońskich: 21 000 zabitych 12 031 zabitych lub zaginionych, 24 425 rannych

Operacja kwantuńska – rozpoczęta po wypowiedzeniu wojny Japonii przez ZSRR (8 sierpnia 1945) operacja militarna zaplanowana przez marszałka Aleksandra Wasilewskiego, której celem było wyzwolenie spod okupacji japońskiej Mandżurii i Korei do 38 równoleżnika (24 sierpnia 1945). Operacja miała również pomścić klęskę Rosjan, poniesioną w wojnie z Japończykami 40 lat wcześniej.

Ze strony japońskiej działania prowadziła tam tzw. Armia Kwantuńska. Po stronie sowieckiej działania były organizowane przez wojska Frontu Dalekowschodniego. Część wojsk radzieckich przerzucano na ten odcinek frontu tuż po opanowaniu Berlina. Główną operacyjną jednostką atakującą Armii Czerwonej był Front Zabajkalski, dowodzony przez marszałka Rodiona Malinowskiego (wcześniej dowódca II Frontu Ukraińskiego, potem Minister Obrony ZSRR), atakujący na kierunku Bajkał – Morze Wschodniochińskie.

Ofensywa radziecka nie natrafiła na silny opór. Wojska ZSRR pokonały trasę ok. 2000 km oraz góry Wielki Chingan w ciągu około tygodnia. Ponad pół miliona żołnierzy japońskich dostało się do niewoli radzieckiej. Armia Czerwona zniszczyła równie liczną Armię Kwantuńską w zaledwie 12 dni.