Florentyna Włoszkowa

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Florentyna Włoszkowa
Maria Jadwiga
Ilustracja
Forentyna z Domaszewskich Włoszkowa
Data i miejsce urodzenia

16 października 1844
Warszawa

Data i miejsce śmierci

3 lutego 1881
Warszawa

Zawód, zajęcie

polska literatka, tłumaczka i nauczycielka

Florentyna z Domaszewskich Włoszkowa (ur. 16 października 1844 w Warszawie, zm. 3 lutego 1881 tamże) – polska literatka, tłumaczka, nauczycielka[1][2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Była córką Józefa i Anny z Raczyńskich Domaszewskich[2]. Ojciec urodzony na terenie Galicji, absolwent medycyny na Uniwersytecie Jagiellońskim, był sztabslekarzem w czasie powstania listopadowego oraz społecznikiem[3]. Jako dziecko Florentyna została sierotą. Uczyła się na pensji u sióstr sakramentek, a następnie na prywatnej pensji Czajkowskiej w Warszawie[4].

Miała talent literacki. Znała francuski, niemiecki, angielski, czeski, rosyjski i łacinę, którymi biegle władała, poza tym znała zasady języka polskiego i historię[3]. Tłumaczyła powieści z francuskiego, niemieckiego i angielskiego. Publikowano je później w „Bluszczu”[5]. Używała pseudonimu Maria Jadwiga i pod takim prezentowała w prasie swoje wiersze. Większość nie została jednak opublikowana[1][6].

Kiedy zdała wymagane egzaminy, uzyskała prawo do prowadzenia pensji dla dziewcząt (tzw. żeńskiego zakładu naukowego) w Warszawie. Otworzyła ją w 1865 i zlokalizowała przy ul. Ogrodowej 25[7]. Szkoła była wzorem dla konspiracyjnych placówek edukacyjnych. Włoszkowa zatrudniała wybitnych nauczycieli, którzy uczyli szczególnie w starszych klasach. W 1881 przekazała szkołę Walerii Gierwatowskiej. Na skutek denuncjacji w 1887 szkoła została zamknięta[8].

W 1877 Florentyna wyszła za mąż za powstańca styczniowego, nauczyciela Tadeusza Szymona Włoszka, w późniejszym czasie inicjatora, głównego organizatora i wieloletniego kustosza Muzeum PTK w Kielcach[2][9].

Zmarła w 1881, w 2 tygodnie po urodzeniu syna[3][9]. Pochowana została na Powązkach[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Edmund Jankowski (red.), Słownik pseudonimów pisarzy polskich XV w. – 1970 r., t. 4: A–Z nazwiska, Wrocław–Warszawa–Kraków 1996.
  2. ↑ a b c Florentyna Domaszewska [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-03-22].
  3. ↑ a b c Historia Oddziału [online], www.pttkkielce.pl [dostęp 2021-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-24].
  4. ↑ Maria Ilnicka, Florentyna z Domaszewskich Włoszkowa (Wspomnienie pośmiertne), „Bluszcz”, 16 (17) (12), 1881, s. 89–90.
  5. ↑ Muzeum Narodowe w Kielcach [online], mnki.pl [dostęp 2021-03-22].
  6. ↑ Maria Berkan-Jabłońska, Twórczość poetycka kobiet na łamach polskich pism kobiecych i rodzinnych lat 1865–1870, „Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza”, 10 (52), docplayer.pl, 2017, s. 59–76 [dostęp 2021-03-22].
  7. ↑ Dioniza Wawrzynkowska-Wierciochowa, Z dziejów tajnych pensji żeńskich w Królestwie Polskim, „Rozprawy z Dziejów Oświaty”, 10, 1967, s. 108–160.
  8. ↑ Janina Schoenbrenner, Warszawskie szkoły średnie na przełomie XIX i XX wieku, „Przegląd Historyczno-Oświatowy”, 24 (1 (91)), 1981, s. 15.
  9. ↑ a b Jan Główka, Tadeusz Szymon Włoszek, „Kronika 1914–1916, 1019”, „Rocznika Muzeum Narodowego w Kielcach”, 13, 1984, s. 83–122.
  10. ↑ Cmentarz Stare Powązki: FLORENTYNA WŁOSZKOWA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-03-22].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Florentyna_Włoszkowa&oldid=71797885”