François de Charette

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
François de Charette

François-Athanase de Charette de la Contrie ps. Król Wandei (ur. 2 maja 1763 w Couffé k. Ancenis, zm. 29 marca 1796 w Nantes) – francuski rojalista, generał powstańców wandejskich, dowódca Katolickiej i Królewskiej Armii Dolnego Poitou i Krajów Retzu[1][2][3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Michela Louisa Charette, pana z La Contrie i Marie Anne z La Garde de Monjeu, François Charette urodził się 2 maja 1763 r. w Couffé[3]. Wstąpił do szkoły Gwardii Marynarki w 1779 roku, a następnie służył pod rozkazami hrabiego La Motte-Picquet i admirała hrabiego de Guichen. W wieku dwudziestu czterech lat został porucznikiem w 1787 roku[4].

Trzy lata później miał swój udział w jedenastu kampaniach, w tym kilku w Ameryce. Został wysłany na Morze Północne do Rosji, a następnie walczył także z Turkami przeciwko Grekom. 25 maja 1790 roku, w wieku dwudziestu siedmiu lat, poślubił Marie-Angélique Josnet z La Doussetière, wdowę po kuzynie Louisie Charette, mającą czterdzieści jeden lat, w Nantes, w parafii Saint-Denis, i osiedlił się w posiadłości w Fonteclose, La Garnache, w pobliżu Challans w Vendée. Bardzo szybko był znudzony; miewał kochanki, poświęcał się polowaniu i nie opuścił żadnego balu w okolicznych zamkach. Chociaż nie pochwalał zasady emigracji, wyjechał do Koblencji, ale wkrótce wrócił do Francji, by bronić rodziny królewskiej w Tuileries, 10 sierpnia 1792. Uciekł przed masakrą, ale w drodze powrotnej został aresztowany w Angers. Został uwolniony dzięki interwencji Dumourieza[5][6].

27 marca 1793 roku, w regionie Machecoul, Charette zgodził się stanąć na czele chłopów z bretońskiego Marais, którzy przybyli aby pozyskać jego dowództwo do posiadłości w Fonteclose, po utracie Pornic i pozbyciu się lidera, Louisa-Marie La Roche Saint-André, odpowiedzialnego za tę porażkę[7][8].

W liczbie 4000 powrócili do Pornic i zajęli miasto. Następnie dowodził lepszymi oddziałami, w tym republikańskimi dezerterami, oraz elitarną kawalerią szlachty i mieszczaństwa wyposażonymi na własny koszt. 30 kwietnia 1793 r. uniemożliwił Republikanom zajęcie Lege. Po objęciu Saumur w czerwcu 1793 r. wstąpił do Armii Katolickiej i Królewskiej, a Lescure poprosił go o wzięcie udziału w zdobyciu Nantes. 29 czerwca 1793 r. przybył pierwszy ze swoimi żołnierzami na przedmieściach miasta. Atak rozpoczął sam o świcie, nie czekając na posiłki Charlesa de Bonchamps. Ostatni opuścił Nantes następnego dnia, po wycofaniu się Armii Katolickiej i Królewskiej i stwierdzeniu, że wszystko stracone. Dwa tygodnie później znów był obecny bez innych grup, podczas gdy atak miał zostać połączony. Jego straty były wysokie, a po stracie czterech pistoletów nastąpił kontratak Błękitnych[potrzebny przypis].

Jego potomkiem był Hervé de Charette.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Charette de la Contrie François Athanase, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2024-02-20].
  2. François Charette (1763 - 1796) - Insoumis vendéen - Herodote.net, www.herodote.net [dostęp 2024-02-20].
  3. a b Généalogie de François Athanase CHARETTE de la CONTRIE, Geneanet [dostęp 2024-02-20] (fr.).
  4. Le général Charette: Patrimoine Culturel et naturel du département de la Vendée, nossites.vendee.fr [dostęp 2024-02-20].
  5. François-Athanase Charette de La Contrie, collections-musees.cholet.fr [dostęp 2024-02-20].
  6. Collections Online | British Museum, www.britishmuseum.org [dostęp 2024-02-20].
  7. François-Athanase Charette de La Contrie | Royalist leader, Resistance fighter | Britannica, www.britannica.com [dostęp 2024-02-20] (ang.).
  8. Éditions Larousse, François Athanase de Charette de la Contrie - LAROUSSE, www.larousse.fr [dostęp 2024-02-20] (fr.).