Franciszek Blechert

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Blechert
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

12 marca 1862
Lipno

Data i miejsce śmierci

15 stycznia 1921
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1879–1917

Formacja

Samodzielny Korpus Straży Granicznej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Królewski Korony (Prusy)

Franciszek Blechert (ur. 12 marca 1862 w Lipnie, zm. 15 stycznia 1921 w Warszawie) – generał major rosyjskiego Samodzielnego Korpusu Straży Granicznej(inne języki).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 marca 1862 w Lipnie, ówczesnym mieście powiatowym guberni płockiej, w rodzinie Augusta, przedsiębiorcy budowlanego i Ludwiki z Neugebauerów[1]. W 1879 ukończył sześcioklasową Szkołę Realną we Włocławku („świadectwo otrzymał z 5-ciu klas, gdyż w 6-tej miał niedostateczny stopień z języka rosyjskiego”)[2].

2 czerwca 1879 wstąpił do armii rosyjskiej[3]. Ukończył Warszawską Szkołę Junkrów Piechoty[3]. 1 sierpnia 1882 został mianowany chorążym i wcielony do 1 batalionu strzelców[3]. Na podporucznika awansował ze starszeństwem z 30 sierpnia 1884[3]. 4 listopada 1885 został przeniesiony do Samodzielnego Korpusu Straży Granicznej i przydzielony do Częstochowskiej Brygady Straży Granicznej Kaliskiego Okręgu Celnego[3]. W 1917 został „zdymisjonowany”[1] z awansem na generała majora[4].

20 sierpnia 1919 podjęto decyzję by nie przyjmowąć go do służby w Wojskowej Straży Granicznej[1]. 8 sierpnia 1920 został przyjęty do Wojska Polskiego, w charakterze urzędnika wojskowego w VIII randze[5][6], przydzielony ewidencyjnie do Wojskowego Centralnego Zakładu Gospodarczego Warszawa-Praga i odkomenderowany do Centralnej Komisji Odbiorczej Transportów Zagranicznych Departamentu Gospodarczego Ministerstwa Spraw Wojskowych[7]. 22 września 1920 został przyjęty ze Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie do Domu Uzdrowieńców Wojsk Polskich w Skolimowie z rozpoznaniem: „zapalenie płuc przewlekłe”[8]. Wypisany 12 października 1920 jako niezdolny do służby przez cztery tygodnie[9]. Zmarł 15 stycznia 1921 w Szpitalu Ewangelickim w Warszawie na zapalenie płuc[10][11]. Cztery dni później został pochowany na Cmentarzu Ewangelickim w Warszawie[1] (sektor Al63, rząd 1, grób 86)[12]. Ceremonię pogrzebową prowadził ks. senior Ryszard Paszko w obecności brata, ówczesnego majora Władysława Blecherta[1] (ur. 30 września 1877 we Włocławku)[13].

Żonaty z Eugenią Wandą z Ojrzyńskich (ur. 8 listopada 1865, zm. 25 czerwca 1933), z którą miał pięcioro dzieci: Wacława (ur. 15 grudnia 1889, zm. 27 czerwca 1964), inżyniera, Jana (ur. 25 czerwca 1893), Eugenię Wandę (ur. 8 listopada 1891, zm. 19 listopada 1978), nauczycielkę, Annę Zofię (ur. 14 listopada 1898, zm. 28 lutego 1981), magistra inżyniera chemii i Marię (ur. 20 listopada 1903)[14][15]. Generał i jego dzieci byli wyznania ewangelicko-augsburskiego, natomiast żona katoliczką[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Kolekcja ↓, 14.
  2. a b c d e f g h i Kolekcja ↓, 20.
  3. a b c d e Блехерт Франц Августович. Офицеры русской императорской армии. [dostęp 2022-10-07]..
  4. Judycki 2016 ↓, s. 25.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 15 września 1920, s. 869.
  6. Kolekcja ↓, 9.
  7. Kolekcja ↓, 10, 16.
  8. Kolekcja ↓, 5.
  9. Kolekcja ↓, 5, 11.
  10. Kolekcja ↓, 7, 14, 15.
  11. Nekrolog. „Kurjer Warszawski”. 18, wyd. poranne, s. 4, 1921-01-18. Warszawa. .
  12. * śp. FRANCISZEK BLECHERT. Cmentarz Ewangelicko-Augsburski Świętej Trójcy w Warszawie. [dostęp 2022-10-07].
  13. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-07]..
  14. Kolekcja ↓, 14, 20.
  15. Cmentarz Stare Powązki: OJRZYŃSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2022-10-07].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]