Franciszek Błoński (botanik)
Franciszek Błoński (ur. 1867, zm. w 1910 w Spiczyńcach) – botanik i lekarz. Badacz flory Puszczy Białowieskiej (wspólnie z Karolem Drymmerem i Antonim Eismondem), Mazowsza i Gór Świętokrzyskich. Opracował monografię polnych mchów i wątrobowców.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Warszawie, ale młodość spędził na wsi pod Kłuszynem. Jeszcze jako gimnazjalista publikował swoje spostrzeżenia. Od roku 1890 był współpracownikiem Komisji Fizjograficznej Akademii Umiejętności[1]. Od roku 1891 praktykował jako lekarz w Spiczyńcach na Ukrainie. Zmarł na tyfus plamisty[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Piotr Köhler, Botanika w Towarzystwie Naukowym Krakowskim, Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Umiejętności (1815-1952)., 2002.
- ↑ Zmarli Kurier Lwowski 1909 nr 203 s. 4.
Literatura dodatkowa[edytuj | edytuj kod]
- Bolesław Hryniewiecki: Błoński Franciszek. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 2: Beyzym Jan – Brownsford Marja. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1936, s. 138. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Prace Franciszka Błońskiego w serwisie Polona.pl