Franciszek Koy
porucznik | |
Data urodzenia |
18 października 1893 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
7 kwietnia 1919 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914-1919 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Franciszek Koy vel Zameczek (ur. 18 października 1893, zm. 7 kwietnia 1919) – porucznik Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Był podoficerem, a następnie oficerem 2 Pułku Ułanów Legionowych (1 pluton 3 szwadronu). Prowadził wiele patroli ułanów m.in. pod Mołdawę, Jezierzany, Oleszę, Kolorówkę, Mamajestie, Rokitnę (maj-czerwiec 1915). W kampanii wołyńskiej jego pluton został przydzielony do I Brygady Legionów Polskich. 1 lipca 1916 roku został mianowany chorążym w kawalerii[1]. W listopadzie 1918 mianowany został komendantem żandarmerii w Łapach.
Według niektórych źródeł Franciszek Koy uczestniczył 2 stycznia 1919 w zamordowaniu, w niewyjaśnionych okolicznościach, 4 z pięciu członków delegacji radzieckiego Czerwonego Krzyża. Przybyła do Polski 20 grudnia 1918 roku delegacja została zaaresztowana pod zarzutami agitacji i nakłaniania do rozruchów w Warszawie. Wszyscy jej członkowie byli działaczami SDKPiL, a jej przewodniczący Bronisław Wesołowski był jednym z przywódców SDKPiL, prezesem Najwyższego Trybunału Rewolucyjnego zajmującym się wywiadem i kontrwywiadem.
Od początku 1919 roku służył w 22 Pułku Piechoty, brał udział w walkach z Ukraińcami w Małopolsce Wschodniej, oraz w początkowej fazie walki z bolszewikami. Poległ 7 kwietnia 1919 roku[2][3].
27 sierpnia 1920 roku został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[4].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 4 lutego 1932 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[5]
- Krzyż Walecznych[6]
Awanse[edytuj | edytuj kod]
- wachmistrz - ?
- podporucznik - 1917
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 44.
- ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 1023, tu jako „Zameczek (Koy)” porucznik 22 pp.
- ↑ Kowalczewski 1930 ↓, s. 63, tu jako por. Zameczek.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 1 września 1920 roku, s. 797.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 29, poz. 35.
- ↑ Wykaz Legionistów ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
- Bronisław Kowalczewski: Zarys historii wojennej 22-go Pułku Piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Stanisław Rostworowski Nie Tylko Pierwsza Brygada (1914-1918) Z Legionami na bój P.W. EGROSS - Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1993, ISBN 83-85253-05-X
- Richard M. Watt "Gorzka Chwała. Polska i jej los 1918 - 1939", A. M. F. Plus Group Sp. z o.o., Warszawa 2005, ISBN 83-921401-3-3
- Franciszek Koy. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-05-16].
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie kawalerii Legionów Polskich 1914–1918
- Rotmistrzowie II Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1893
- Zmarli w 1919
- Żołnierze II Brygady Legionów Polskich
- Oficerowie 22 Pułku Piechoty (II RP)
- Oficerowie 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich