François Furet

François Furet (ur. 27 marca 1927 w Paryżu, zm. 12 lipca 1997 w Tuluzie)^[1] – francuski historyk, badacz zagadnień rewolucji francuskiej^[2]^[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1950–1954 studiował na Uniwersytecie Paryskim. Był wykładowcą na École des hautes études en sciences sociales oraz prezydentem tejże uczelni w latach 1977–1985. W 1985 r. został profesorem University of Chicago^[3], był również założycielem Instytutu Raymonda Arona w Paryżu^[2]. 20 marca 1997 r. został wybrany do Akademii Francuskiej (fotel 1), lecz z powodu śmierci nie objął fotelu. Otrzymał wiele nagród (m.in. Grand prix Gobert w 1995 r.)^[3].

Prawdziwy koniec Rewolucji Francuskiej, przeł. Barbara Janicka, Kraków - Warszawa: „Znak” – Fundacja im. Stefana Batorego, 1994
Przeszłość pewnego złudzenia, z fr. przeł. Joanna Górnicka-Kalinowska, Maryna Ochab, Oficyna Wydawnicza Volumen, Warszawa, 1996
Człowiek romantyzmu, pod red. François Fureta, z wł. przeł. Justyna Łukaszewicz, Joanna Ugniewska, Warszawa: „Świat Książki”, 2001
(wstęp) Alexis de Tocqueville, Dawny ustrój i rewolucja, przeł. Hanna Szumańska-Grossowa; wstęp François Furet, Warszawa: Fundacja Aletheia, 2009

↑ Furet, François (1927–1997). Katalog Biblioteki Narodowej Francji. [dostęp 2022-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-20)]. (fr.).
↑ ^a ^b Alan Riding: Francois Furet, Historian, 70; Studied the French Revolution. The New York Times, 16 lipca 1997. [dostęp 2022-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-18)]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d François FURET. Akademia Francuska. [dostęp 2022-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-02)]. (fr.).