Frantz Reichel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Frantz Reichel
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Francois-Étienne Obus Reichel

Data i miejsce urodzenia

16 marca 1871
Paryż

Data i miejsce śmierci

24 marca 1932
Paryż

Rugby union
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
Neuilly
Cosmopolitan Club
Racing Club de France
1904–1908 SCUF
Multimedia w Wikimedia Commons

Frantz Reichel (ur. 16 marca 1871 w Paryżu, zm. 24 marca 1932 tamże) – francuski sportowiec, dwukrotny olimpijczyk, zdobywca złotego medalu w turnieju rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1900 w Paryżu, mistrz Francji w rugby union i lekkoatletyce. Dziennikarz, działacz sportowy, sekretarz generalny Francuskiego Komitetu Olimpijskiego, komitetu organizacyjnego LIO 1924, założyciel związków i organizacji sportowych.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Reichel (z piłką) jako kapitan Racingu w 1899 roku

Rugby union[edytuj | edytuj kod]

W trakcie kariery sportowej związany był z klubami Neuilly i Cosmopolitan Club[1]. Największe sukcesy odniósł jednak z Racing Club de France, z którym zdobył tytuł mistrza Francji w latach 1892 i 1900 oraz wystąpił w finale w roku 1893[2][3]. W 1893 roku był kapitanem pierwszego francuskiego zespołu, który zagrał na Wyspach Brytyjskich[4][5]. W 1904 roku przeszedł do SCUF, gdzie pełnił rolę kapitana zespołu w latach 1905–1907, zaś w 1908 roku zakończył sportową karierę. Pojawiał się następnie w meczach towarzyskich zespołu, a jeszcze w latach dwudziestych grał w drużynie „weteranów” SCUF[4].

Ze złożoną z paryskich zawodników reprezentacją Francji zagrał w turnieju rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1900. Wystąpił w obu meczach tych zawodów, w których Francuzi pokonali 14 października Niemców 27:17[6], a dwa tygodnie później Brytyjczyków 27:8[7][8]. Wygrywając oba pojedynki Francuzi zwyciężyli w turnieju zdobywając tym samym złote medale igrzysk[9].

Jeden z trzech honorowych reprezentantów kraju (pozostali to Henri Amand i Louis Dedet)[1].

Rozgrywane od 1931 roku mistrzostwa kraju juniorów U-21 noszą na jego cześć nazwę Coupe Frantz Reichel[10].

Lekkoatletyka[edytuj | edytuj kod]

Jako lekkoatleta w 1890 roku został mistrzem Francji szkół w biegu na 110 metrów przez płotki oraz seniorskim w biegach przełajowych, rok lata później zdobywając mistrzostwo kraju w obu tych konkurencjach. W 1893 roku zdobył natomiast tytuł w chodzie na 1 kilometr i uplasował się na drugim miejscu w biegu na 400 metrów, w 1894 roku to osiągnięcie powtarzając w biegu przez płotki. Był również rekordzistą Francji w chodzie na 1 kilometr oraz biegu godzinnym[11][12][13].

Pełniąc dziennikarskie obowiązki uczestniczył również w Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1896 biorąc udział w biegach na 400 m i 110 m przez płotki. W pierwszym z nich odpadł w biegu eliminacyjnym[14], w drugim zaś awansował do finału, lecz nie wystąpił w nim, by sekundować występującemu w maratonie Albinowi Lermusiaux[15].

Inne[edytuj | edytuj kod]

Uprawiał szermierkę, gimnastykę i zapasy, zajmując się również jazdą konną i wyścigami samochodowymi[1][16].

Jako bokser walczył m.in. z Frankiem Erne[16], następnie był również arbitrem[17], sędziował m.in. pojedynek Joe Jeanette–Georges Carpentier[18].

Działacz sportowy[edytuj | edytuj kod]

Reichel wśród członków Comité olympique français (siedzi, drugi z lewej)

Już będąc w szkole założył stowarzyszenie sportowe[19][5], następnie zajął się sportem ogólnokrajowym i międzynarodowym. Był jednym z inicjatorów powstania Fédération Française de Football Association i jego wiceprezydentem[20][21][22]. Założył Fédération française de boxe w 1903 roku[23], której był następnie sekretarzem generalnym[24].

Zajmował także pozycję prezesa francuskiej i Międzynarodowej Federacji Hokeja na Trawie[25][4]. W 1923 roku założył Międzynarodową Federację Bobsleja i Toboganu[26], zaś rok później zorganizował we własnym domu[27] spotkanie założycielskie Fédération Française de Baseball et de Softball, którego został wybrany prezesem[28][29].

Był sekretarzem Union des sociétés françaises de sports athlétiques, a następnie powstałego z jego inicjatywy Comité national des sports[1][30], tę samą pozycję również sprawował w Comité olympique français[1][31][32]. Z racji pełnionego stanowiska był zatem sekretarzem generalnym i komisarzem sportowy Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1924[33][16].

W 1915 roku był prezesem Sporting club universitaire de France, którego sekcji rugby przewodził w latach 1904–1919[4].

W latach 1913–1914 zasiadał we władzach IAAF[34], a w 1928 roku otrzymał Veteran Pin tej organizacji[35].

Dziennikarz i autor[edytuj | edytuj kod]

Współpracował z Sports Athlétiques, l’Avenir, L'Auto, Le Vélo, Le Monde sportif, L'Auto-Vélo, Le Sport illustré[36][4][37], założył i kierował sekcją sportową Le Figaro[1], był również autorem innych publikacji[38][39]. Dla Le Vélo przygotowywał relacje z Letnich Igrzysk Olimpijskich 1896[36], dla l’Avenir i L'Auto zaś z LIO 1924[37].

Wraz z ojcem współpracowali z Pierre'em de Coubertin, a Frantz organizował obsługę prasową podczas kongresu na Sorbonie, który reaktywował igrzyska olimpijskie[8][40].

Dostrzegał wpływ i potęgę prasy, która z czasem miała rosnąć[41], dlatego też w 1921 roku założył Syndicat de la presse sportive et touristique[42][1], a trzy lata później Association International de la Presse Sportive[43][44] przewodząc obydwóm.

Varia[edytuj | edytuj kod]

  • Uczęszczał do Lycée Lakanal, a następnie studiował prawo[5].
  • Pomimo zwolnienia ze służby wojskowej podczas I wojny światowej, zgłosił się na ochotnika w 1916 roku. Dosłużył się rangi porucznika i otrzymał Krzyż Wojenny oraz został kawalerem Legii Honorowej. W 1925 roku został oficerem tego orderu[4].
  • Prócz relacjonowania dla Le Figaro wizyty braci Wright w 1908 roku, 3 października odbył lot z Wilburem jako jeden z pierwszych Francuzów[45][5][46], będąc jednocześnie pierwszym europejskim dziennikarzem[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Frantz Reichel @ ffr.fr. ffr.fr. [dostęp 2013-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-13)]. (fr.).
  2. ↑ Frantz Reichel @ finalesrugby.com. finalesrugby.com. [dostęp 2013-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-26)]. (fr.).
  3. ↑ Frantz Reichel. racing-metro92.com. [dostęp 2013-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-22)]. (fr.).
  4. ↑ a b c d e f Sur le Boulevard du SCUF, Frantz REICHEL. km17.fr. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-16)]. (fr.).
  5. ↑ a b c d Frantz Reichel. aaaellk.org. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-26)]. (fr.).
  6. ↑ France XV 27 - 17 Germany. espnscrum.com. [dostęp 2013-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-27)]. (ang.).
  7. ↑ Rugby at the Olympics 1900. rugbyfootballhistory.com. [dostęp 2013-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-24)]. (ang.).
  8. ↑ a b c Frantz Reichel @ sports-reference. sports-reference.com. [dostęp 2013-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-17)]. (ang.).
  9. ↑ Summer Olympic Games, Paris 1900 Medallists:Rugby. olympic.org. [dostęp 2013-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-04)]. (ang.).
  10. ↑ Les Juniors Reichel. rctoulon.com. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-13)]. (fr.).
  11. ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1888 à 1969 [online], cdm.athle.com, 22 stycznia 2021, s. 2–5 [dostęp 2021-01-02] (fr.).
  12. ↑ Records de France, Meilleures Performances Françaises et autres chronologies des épreuves disparues [online], spnv.athle.com [dostęp 2013-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-22] (fr.).
  13. ↑ Titres Individuels [online], racingclubdefrance.net [dostęp 2013-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-11] (fr.).
  14. ↑ Athletics at the 1896 Athina Summer Games: Men's 400 metres [online], sports-reference.com [dostęp 2013-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2011-04-05] (ang.).
  15. ↑ Athletics at the 1896 Athina Summer Games: Men's 110 metres Hurdles [online], sports-reference.com [dostęp 2013-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-18] (ang.).
  16. ↑ a b c France and Olympism. „Olympic Review”, s. 540, November-December 1973. [zarchiwizowane z adresu 2015-06-10]. (ang.). 
  17. ↑ Franz Reichel. boxrec.com. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)]. (ang.).
  18. ↑ Joe Jeannette vs. Georges Carpentier. boxrec.com. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)]. (ang.).
  19. ↑ Les Athlètes de la République..., s. 413
  20. ↑ Coupe du monde 1904-1998 par François Thébaud. miroirdufootball.com. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-06)]. (fr.).
  21. ↑ La création d'un championnat professionnel. maxifoot.fr. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-02-17)]. (fr.).
  22. ↑ 1918-1920, des tranchées aux stades. Quelques éclairages sur la sortie de guerre des sportifs français et des fédérations de football européennes. histoire-politique.fr. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-02)]. (fr.).
  23. ↑ Les Athlètes de la République..., s. 414
  24. ↑ PARIS 1924 – RAPPORT OFFICIEL, s. 182
  25. ↑ Hockey and Olympism. library.la84.org. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  26. ↑ FIBT Federation. fibt.com. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-23)]. (ang.).
  27. ↑ FEDERATION FRANCAISE DE BASEBALL. ffbsc.org. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (fr.).
  28. ↑ History. ibaf.org. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-07)]. (ang.).
  29. ↑ PRESIDENTS. ffbsc.org. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (fr.).
  30. ↑ YOAN GROSSET, MICHAËL ATTALI. The French Initiative towards the Creation of an International Sports Movement 1908-1925: An Alternative to the International Olympic Committee. „Journal of Sport History”. 36 (2), s. 247, Summer 2009. [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04]. (ang.). 
  31. ↑ Olympics Strike Another Big Snag. „The New York Times”, June 2, 1922. [zarchiwizowane z adresu 2016-03-22]. (ang.). 
  32. ↑ Le Comité National Olympique et Sportif Français (CNOSF) > Historique. franceolympique.com. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (fr.).
  33. ↑ PARIS 1924 – RAPPORT OFFICIEL, s. 37
  34. ↑ THE BEGINNING OF THE IAAF. iaaf.org. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-07)]. (ang.).
  35. ↑ CONSTITUTION. iaaf.org. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-01)]. (ang.).
  36. ↑ a b Sports in specialized and general information press. Historical development and patterns of sports coverage. studia.ubbcluj.ro. s. 73. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)]. (ang.).
  37. ↑ a b PARIS 1924 – RAPPORT OFFICIEL, s. 810
  38. ↑ au:Reichel, Frantz. worldcat.org. [dostęp 2013-11-17]. (ang.).
  39. ↑ Frantz Reichel (1871-1932). data.bnf.fr. [dostęp 2013-11-17]. (fr.).
  40. ↑ PARIS 1924 – RAPPORT OFFICIEL, s. 24
  41. ↑ THE EVOLUTION OF JOURNALISM AT THE OLYMPIC GAMES. ioa.org.gr. s. 178–179. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-19)]. (ang.).
  42. ↑ Actor of Dreams: Sport Movement and Media. franceolympique.com. s. 112. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-19)]. (ang.).
  43. ↑ THE HISTORY OF AIPS. aipsmedia.com. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-23)]. (ang.).
  44. ↑ Past Officials. aipsmedia.com. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-04)]. (ang.).
  45. ↑ Introduction. elektra.helsinki.fi. s. 9. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-26)]. (ang.).
  46. ↑ CHAPTER XV - WHEN WILBUR WRIGHT WON FRANCE. daytonhistorybooks.com. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-17)]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Skład reprezentacji Francji na turnieju rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1900
Młyn
Atak
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Frantz_Reichel&oldid=69584499”