Friedrich Christiansen
| 13 zwycięstw | |
| |
 General der Flieger
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1919, 1934–1945 |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki |
Seefrosta (SFS) |
| Stanowiska |
naczelny dowódca Wermachtu w Holandii, dowódca 25 Armii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
        
| |
Friedrich Christiansen (ur. 12 grudnia 1879 w Wyk auf Föhr w Szlezwik-Holsztyn, zm. 3 grudnia 1972 w Aukrug) – niemiecki as myśliwski z czasów I wojny światowej z 13 potwierdzonymi zwycięstwami powietrznymi, m.in. nad sterowcem C.27. W okresie II wojny światowej General der Flieger w Luftwaffe oraz dowódca Wehrmachtu w Holandii.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1879 roku w nadmorskiej miejscowości Wyk auf Föhr, w starej rodzinie żeglarskiej. Był synem kapitana. Od 1895 roku służył w niemieckiej marynarce handlowej, a 1 października 1901 roku zaciągnął się do Kaiserliche Marine, gdzie odsłużył rok. Następnie pracował jako oficer na handlowej fregacie Preußen.
W 1914 roku zdobył licencję lotniczą No. 707[1] i rozpoczął pracę jako instruktor lotnictwa cywilnego. Po wybuchu I wojny światowej został powołany do wojska i przydzielony do lotnictwa marynarki wojennej w Zeebrugge. Od stycznia 1915 roku był pilotem w stacji lotniczej w Zeebrugge. W 1915 roku wykonywał zadania w obrębie Morza Północnego oraz brał udział w bombardowaniu Dover. 15 marca został odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy, a 27 kwietnia 1916 roku Krzyżem I klasy oraz Królewskim Orderem Rodu Hohenzollernów.
Swoje pierwsze zwycięstwo powietrzne odniósł 15 maja 1917 roku. W czerwcu został awansowany na porucznika rezerwy Oberleutnant der Reserve der M.A, a od września 1917 roku mianowany dowódcą Seefliegerstation Flandern I w Zeebrugge. 11 grudnia 1917 roku zestrzelił brytyjski sterowiec C.27. 24 kwietnia 1918 roku odniósł swoje piąte potwierdzone zwycięstwo powietrzne nad łodzią latającą Curtiss H-8 o numerze 8677 z Felixstowe. 4 lipca, w walkach nad obszarem Morza Północnego zwanym Noord-Hinder, uszkodził dwa samoloty angielskie Felixstowe F.2. 6 lipca 1918 roku dowodzona przez Christiansena grupa paru samolotów Hansa-Brandenburg W.12 zaatakowała angielską łódź podwodną HMS C25. W wyniku ataku okręt został uszkodzony, zginął jego kapitan oraz paru członków załogi. Ostatnie potwierdzone zwycięstwo powietrzne odniósł 31 lipca. Część źródeł podaje, że całkowita liczba zwycięstw Christiansena wynosiła 21[2] lub nawet 27.
Po zakończeniu wojny, w czasie rewolucji niemieckiej, Christiansen służył jako dowódca dywizjonu w 3 Marinebrigade, dowodzonej przez Wilfrieda von Loewenfelda. W marcu 1919 roku przeszedł do rezerwy. Od kwietnia 1919 roku do końca roku 1922 był pilotem i dyrektorem w Caspar-Werke w Travemünde. W 1923 roku powrócił do pracy w niemieckiej flocie handlowej, gdzie pracował jako kapitan do 1930 roku, a następnie został zatrudniony w Dornier Flugzeugwerke. Został pilotem i kapitanem samolotu pasażerskiego Dornier Do X, jedynego z trzech wyprodukowanych egzemplarzy pozostającego w służbie lotnictwa niemieckiego. Pod dowództwem Christiansena Do X odbył trwającą od 3 listopada 1930 roku do 24 maja 1932 roku podróż do USA przez Holandię, Wielką Brytanię, Francję, Hiszpanię i Portugalię (gdzie z powodu awarii podróż została wstrzymana na ponad 6 tygodni), Zielony Przylądek i Brazylię. Do Nowego Jorku dotarł 27 sierpnia 1931 roku. Z powodów technicznych pobyt w Nowym Jorku trwał 9 miesięcy. Powrotna droga przebiegała przez Nową Fundlandię, Azory do Müggelsee w Berlinie, gdzie Christansen wraz z załogą przybyli 24 maja 1932 roku.
Od marca 1933 roku Friedrich Christiansen został zatrudniony w Ministerstwie Lotnictwa III Rzeszy Reichsluftfahrtministerium (RLM) jako pracownik cywilny – doradca ministra Hermanna Göringa. Od stycznia 1934 roku był inspektorem szkół Luftwaffe, a 1 maja 1935 roku mianowano go dowódcą w dowództwie tych szkół. Po utworzeniu, na początku 1937 roku, Narodowo-Socjalistycznego Korpusu Lotniczego (Nationalsozialistisches Fliegerkorps) został jego dowódcą. Funkcję tę pełnił do stycznia 1943 roku. Po zajęciu Holandii przez III Rzeszę Friedricha Christiansena mianowano dowódcą Wehrmachtu w Holandii oraz – równolegle – dowódcą 25 Armii.
Po zakończeniu wojny został aresztowany i oskarżony o zbrodnie wojenne. W lutym 1948 roku otrzymał wyrok 12 lat więzienia. Z powodów zdrowotnych został zwolniony w grudniu 1951 roku.
Zmarł w Aukrug 3 grudnia 1972 roku.
Odznaczenia[3][4][edytuj | edytuj kod]
- Pour le Mérite – 11 grudnia 1918
- Srebrny Krzyż Niemiecki – 1 czerwca 1943
- Złota Odznaka NSDAP – 30 stycznia 1939
- Królewski Order Rodu Hohenzollernów – 27 kwietnia 1916
- Krzyż Żelazny I Klasy – 27 kwietnia 1916
- Krzyż Żelazny II Klasy
- Friedrich-August-Kreuz I klasy
- Friedrich-August-Kreuz II klasy
- Hanseatenkreuz
- Wojenny Krzyż Zasługi z Mieczami I i II Klasy
- Odznaka za 25-letnią Służbę w Luftwaffe
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Die Alten Adler. frontflieger.de. [dostęp 2012-12-25]. (niem.).
- ↑ Walter J. Boyne: The Influence of Air Power Upon History. Pelican Publishing, 2003, s. 72.
- ↑ General der Flieger Friedrich Christiansen. (ang.).
- ↑ Christiansen, Friedrich - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2021-07-26].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Norman L. R. Franks, Frank W. Bailey, Russell Guest: Above the Lines – The Ace and Fighter Units of German Air Service, Naval Air Service and Flanders Marine Corps 1914 – 1918. Londyn: Grub Street, 1993, s. 92–93. ISBN 0-948817-73-9. (ang.).
- General der Flieger Friedrich Christiansen. geocities.com. [dostęp 2012-12-25]. (niem.).
- C. Peter Chen: Friedrich Christiansen. [dostęp 2012-12-22]. (ang.).
- General der Flieger Friedrich Christiansen. geocities.com. [dostęp 2012-12-25]. (niem.).
- German Knights of the Air, Brassey's: Oblt Friedrich Christiansen OPM. [dostęp 2012-12-22]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- The Aerodrome: Albin Bühl (lista zwycięstw). [dostęp 2012-12-22]. (ang.).