Przejdź do zawartości

Gajusz Memmiusz (trybun 66 p.n.e.)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Gaius Memmius Gemellus (zm. ok. 49 p.n.e.) – rzymski polityk, poeta i mówca z I w. p.n.e. Był patronem Lukrecjusza.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Gajus Memmiusz Gemellus był synem Lucjusza Memmiusza. Początkowo był stronnikiem Pompejusza, gdy był jego kwestorem w Hiszpanii w 76 p.n.e.[1] Po kłótni z Pompejuszem[2] przeszedł na stronę Cezara. Był trybunem ludowym w 66 p.n.e.[3] Wtedy też oskarżał Marka Licyniusza Lukullusa za jego działalność kwestora pod rozkazami Sulli, gdy miał dopuścić się świętokradztwa i sprzeniewierzenia publicznych pieniędzy. W wyniku procesu Marek został uniewinniony. Następnie Memmiusz wysunął zarzuty pod adresem jego starszego brata Lucjusza Licyniusza Lukullusa o zdzierstwa i nieuzasadnione przedłużanie wojny z Mitrydatesem po jego powrocie z Azji do Rzymu w 66 p.n.e. W tym przypadku ataki Memmiusza doprowadziły do odrzucenia przez lud uchwały senatu o przyznaniu Lukullusowi prawa do odbycia triumfu za zwycięstwa w wojnie z Mitrydatesem VI i Tigranesem II[4][5][6].

W 60 p.n.e. był edylem kurulnym, następnie w 58 p.n.e. pretorem jako praetor urbanus[7][8]. Zarządzał Bitynią w 57 p.n.e.[9] W 54 p.n.e. oskarżał Gajusza Rabiriusza Postumusa, którego bronił Cyceron, w procesie o zdzierstwa, przekupstwo i służbę u obcego władcy[10]. W 54 p.n.e. był kandydatem na konsula na 53 p.n.e. razem z Markiem Emiliuszem Skaurusem, ale stracił poparcie Cezara, gdy wykryto nadużycia przy wyborach, za co został wygnany[8][11]. Wcześniej dla obrony własnej osoby przed zarzutami próbował oskarżyć Scypiona Metellusa o przekupstwo, ale pod naciskiem Pompejusza wycofał oskarżenie[11]. Udał się do Aten[12], gdzie wszedł w posiadanie pozostałości domu Epikura[13] mocą dekretu areopagu[14][15], a następnie do Mityleny[16]. Zmarł około 49 p.n.e.

Lukrecjusz zadedykował mu poemat O naturze wszechrzeczy (De Rerum Natura). Według Owidiusza był autorem poematów erotycznych[17]. Według opinii Cycerona posiadał znaczne umiejętności jako mówca, osłabione przez zamiłowanie do greckich wzorców oraz pogardę dla literatury łacińskiej[18]. Swetoniusz wspomina o ostrych atakach w mowach Memmiusza na Cezara, które ten puścił w niepamięć i poparł jego starania o konsulat w 54 p.n.e.[19] oraz o zarzutach wobec Cezara związanych z jego pobytem na dworze Nikomedesa władcy Bitynii[20].

Memmiusz prowadził rozwiązły tryb życia. Cyceron donosi o uwiedzeniu przez Gajusza Memmiusza żony Marka Licyniusza Lukullusa, który przeprowadził rozwód[21]. Swetoniusz natomiast wspomina o niestosownych propozycjach składanych żonie Pompejusza[2]. Tworzył nieprzyzwoite poematy[17].

Gajusz Memmiusz był pierwszym mężem Kornelii Fausty, córki Sulli[22]. Mieli co najmniej jednego syna Gajusza Memmiusza, consul suffectus w 34 p.n.e.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Broughton 1952 ↓, s. 93, 94 Przypis podaje różnice zdań wśród uczonych odnośnie do identyfikacji Gajusza Memmiusza kwestora w 76 p.n.e. z pretorem w 58 p.n.e.
  2. a b Swetoniusz, De grammaticis 14.
  3. Broughton 1952 ↓, s. 153.
  4. Plutarch, Żywoty sławnych mężów, Lukullus 37. (Plutarch 2012 ↓, s. 153, 154)
  5. Plutarch, Żywoty sławnych mężów, Katon Młodszy 30.
  6. Bazentkiewicz 2017 ↓, s. 162.
  7. Broughton 1952 ↓, s. 194.
  8. a b Romanowski 2016 ↓, s. 34.
  9. Broughton 1952 ↓, s. 203.
  10. Cyceron, Pro Rabirio Postumo.
  11. a b Appian, Historia rzymska, Księga XIV. Wojny domowe II 24.
  12. Cyceron, Ad Familiares XIII 1.1. List napisany do Memmiusza w Atenach, między 25 czerwca i 6 lipca 51 p.n.e.
  13. Cyceron, Ad Familiares XIII 1.3.
  14. Cyceron, Ad Familiares XIII 1.5.
  15. Kumaniecki 1989 ↓, s. 361-362.
  16. Cyceron, Ad Atticum V 11.6.
  17. a b Owidiusz, Żale, II 433.
  18. Cyceron, Brutus 247.
  19. Swetoniusz, Żywoty Cezarów, Boski Juliusz 73.
  20. Swetoniusz, Żywoty Cezarów, Boski Juliusz 49.
  21. Cyceron, Ad Atticum I 18.3.
  22. Schreiber 2013 ↓, s. 350. Drugim mężem był Tytus Anniusz Milon.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródła
Opracowania