Gamma Chamaeleontis
| γ Cha | |||||||||||||||||
 Położenie w gwiazdozbiorze | |||||||||||||||||
| Dane obserwacyjne (J2000) | |||||||||||||||||
| Gwiazdozbiór | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Rektascensja |
10h 35m 28,107s[1] | ||||||||||||||||
| Deklinacja |
−78° 36′ 28,03″[1] | ||||||||||||||||
| Paralaksa (π) | |||||||||||||||||
| Odległość | |||||||||||||||||
| Wielkość obserwowana | |||||||||||||||||
| Ruch własny (RA) | |||||||||||||||||
| Ruch własny (DEC) |
−11,08 ± 0,13 mas/rok[1] | ||||||||||||||||
| Prędkość radialna |
−22,40 ± 0,70 km/s[1] | ||||||||||||||||
| Charakterystyka fizyczna | |||||||||||||||||
| Rodzaj gwiazdy | |||||||||||||||||
| Typ widmowy |
K4 III[1] | ||||||||||||||||
| Wielkość absolutna | |||||||||||||||||
| Jasność | |||||||||||||||||
| Temperatura |
4035 K[3] | ||||||||||||||||
| Charakterystyka orbitalna | |||||||||||||||||
| Krąży wokół | |||||||||||||||||
| Półoś wielka |
9835[2] pc | ||||||||||||||||
| Mimośród |
0,2589[2] | ||||||||||||||||
| Alternatywne oznaczenia | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Gamma Chamaeleontis (γ Cha) – gwiazda w gwiazdozbiorze Kameleona. Jest odległa od Słońca o ok. 417 lat świetlnych.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Gamma Chamaeleontis to pomarańczowy olbrzym należący do typu widmowego K4[1]. Jego temperatura to około 4035 K, świeci on około 864 razy jaśniej niż Słońce[3].
Ze względu na zjawisko precesji gwiazda ta za około 2000 lat znajdzie się blisko południowego bieguna niebieskiego[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- lista gwiazd w gwiazdozbiorze Kameleona
- lista najjaśniejszych gwiazd w poszczególnych gwiazdozbiorach
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Gamma Chamaeleontis w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ a b c d e Anderson E., Francis C.: HIP 51839. [w:] Extended Hipparcos Compilation (XHIP) [on-line]. VizieR, 2012. [dostęp 2019-10-01]. (ang.).
- ↑ a b c I. McDonald, A.A. Zijlstra, M.L. Boyer. Fundamental parameters and infrared excesses of Hipparcos stars. „Monthly Notices of the Royal Astronomical Society”. 427, s. 343, 2012. DOI: 10.1111/j.1365-2966.2012.21873.x. arXiv:1208.2037. Bibcode: 2012MNRAS.427..343M. (ang.).
- ↑ Carolyn Collins Petersen: The Ever-changing North Pole Star. ThoughtCo., 2017-03-02. [dostęp 2017-07-06]. (ang.).