Gerronema strombodes
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Gerronema strombodes |
| Nazwa systematyczna | |
| Gerronema strombodes (Berk. & Mont.) Singer Sydowia 15(1-6): 50 (1962) [1961][1] | |
Gerronema strombodes (Berk. & Mont.) Singer (pępnica szarobrązowa) – gatunek grzybów należący do rzędu pieczarkowców (Agaricales)[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Gerronema, Marasmiaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy gatunek ten został opisali w 1856 r. przez Miles Joseph Berkeley i Camille Montagne jako Agaricus strombodes. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Rolf Singer w 1961 r.[1]
Ma około 20 synonimów. Niektóre z nich[3]:
- Agaricus strombodes Berk. & Mont. 1856)
- Chrysomphalina strombodes (Berk. & Mont.) Clémençon 1982
- Clitocybe strombodes (Berk. & Mont.) Singer 1951
- Omphalia strombodes (Berk. & Mont.) Sacc. 1887
- Omphalina strombodes (Berk. & Mont.) Murrill 1916
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r., wówczas gatunek ten zaliczany był do rodzaju Chrysomphalina (pępnica)[4]. Po przeniesieniu go do rodzaju Gerronema nazwa polska jest niespójna z nazwą naukową i myląca, tym bardziej, że obydwa gatunki zaliczane są obecnie do innych rodzin[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 1,5–4 cm, początkowo łukowaty z niewielką wklęsłością, potem silnie lejkowaty. Powierzchnia jedwabista i matowa, początkowo promieniście włóknista i szara do czerwonobrązowej, potem jaśniejsza – kremowa lub ochrowobrązowa, a jej promieniste włókna stają się szarobrązowe. Na środku kapelusz jest ciemniejszy – szarobrązowy[5].
Szerokie i głęboko zbiegające na trzon. Początkowo białawe, potem kremowożółte. Ostrza gładkie[5].
Wysokość 2–5 cm, grubość 3–5 mm. Jest walcowaty, pusty. Powierzchnia jasnoszarobrązowa, w górnej części przypudrowana, pokryta podłużnymi, białawymi i delikatnymi włókienkami[5].
Cienki, kremowobiały, gorzkawy[5].
- Cechy mikroskopowe
Zarodniki o wymiarach 7,5–9 × 4–5 μm; gładkie eliptyczne, nieamyloidalne. Podstawki przeważnie 4-zarodnikowe, o wymiarach 30–55 × 6–8 μm. Cystyd brak. Strzępki ze sprzążkami. Wysyp zarodników biały[6].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Europie, Ameryce Północnej (USA) i Środkowej (Kostaryka)[7]. W literaturze naukowej na terenie Polski do 2003 r. podano 6 stanowisk[4].
Rośnie w lasach iglastych i mieszanych na spróchniałych konarach, pniach i korzeniach drzew iglastych (głównie na świerku i jodle), ale czasami także drzew liściastych[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Index Fungorum. [dostęp 2020-10-18]. (ang.).
- ↑ CABI databases [online] [dostęp 2020-10-18] (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
- ↑ MushroomExpert. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
- ↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2018-03-01].