Przejdź do zawartości

Goślice (powiat policki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artykuł

53°30′1″N 14°31′51″E

- błąd

38 m

WD

53°28'N, 14°30'E

- błąd

20653 m

Odległość

3 m

Goślice
uroczysko-dawna miejscowość
Ilustracja
Pozostałości po osadzie Goślice
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

policki

Gmina

Police

Wysokość

125 m n.p.m.

SIMC

nie nadano

Położenie na mapie gminy Police
Mapa konturowa gminy Police, blisko dolnej krawiędzi nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Goślice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Goślice”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Goślice”
Położenie na mapie powiatu polickiego
Mapa konturowa powiatu polickiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Goślice”
Ziemia53°30′01″N 14°31′51″E/53,500278 14,530833

Goślice (do 1945 niem. Vogelsang) – opuszczona śródleśna osada na Wieleckiej Górze w Puszczy Wkrzańskiej na północ od Szczecina.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Powstała na początku XVIII w. Właścicielem była rodzina Borcków[1].

W 1816 Urząd Statystyczny w Berlinie zaliczył do wioski Neuendorf (Przęsocin) osadę o nazwie Juhrkens Todtschlag, leżącą przy drodze z Warsow (Warszewo) do Lese (Stare Leśno)[2]. Taka nazwa osady figurowała też na mapie Pomorza sporządzonej przez F.B. Engelhardta(inne języki) w 1822. Stał tam jeden dom mieszkalny, osiedle zamieszkiwało 11 osób[3]. Później zmieniono nazwę osiedla na Vogelsang[4]. W Słowniku Topograficzno-Statystyczno-Geograficznym A.A. Mützella(inne języki) wydanym w 1823[5] pod tą nową nazwą występuje osada zamieszkana przez 2 osoby. W 1864 osada składała się z 9 zabudowań. Na mapach z I połowy XX wieku wioska Vogelsang składała się z dwu części: starszej – przy obecnej ulicy Podbórzańskiej i młodszej przy Goślickim Stawie.

W czasie drugiej wojny światowej w pobliżu osady Vogelsang znajdował się radionamiernik Luftwaffe o kryptonimie Sellerie-Y (FuSAn 733 Heinrich Peiler). Obsługę tej stacji stanowiła załoga z 17. Jägerleit-Kompanie wchodzącej w skład Luftnachrichten-Regiment 211[6][7].

Osada po II wojnie światowej nie została odbudowana.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Encyklopedia Szczecina, Suplement 1, Szczecin 2003, str. 85
  2. Landbuch des Herzogthums Pommern und des Fürstenthums Rügen: enthaltend Schilderung der Zustände dieser Lande in der zweiten Hälfte des 19. Jahrhunderts. ¬Der Randowsche Kreis und Allgemeines über die Kreise auf dem linken Ober-Ufer, Dietze, 1865 [dostęp 2023-10-24] (niem.).
  3. T. Białecki, L. Turek-Kwiatkowska, Szczecin stary i nowy, Szczecińskie Towarzystwo Kultury, Szczecin 1991
  4. Encyklopedia Szczecina, tom 1, Szczecin 2003, str. 299
  5. Alexander August Mützell, Neues topographisch-statistisch-geographisches Wörterbuch des Preussischen Staats, Bei Karl August Kümmel, 1823, s. 76 [dostęp 2023-10-24] (niem.).
  6. Funkmeß(ortungs)stellungen in Polen [online], www.deutschesatlantikwallarchiv.de [dostęp 2023-10-24] (niem.).
  7. P-Z-ZS/ZPL-039, szlak pieszy zielony, Szczecin Skolwin - Szczecin Las Arkoński, 14,4km [online], WedrujzNami.pl - Sklep Turystyczny i Serwis Szlaków Turystycznych, Wiking Szczecin [dostęp 2023-10-24] (pol.).