Godswin Comhaer
| Biskup Skálholtu | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1370-80 |
| Data i miejsce śmierci |
20 (19) lipca 1447 |
| Biskup Skálholtu | |
| Okres sprawowania |
1433–1447 |
| Sufragan utrechtcki | |
| Okres sprawowania |
1446–1447 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Nominacja biskupia |
1433 |
Godswin (Goswin) Comhaer (Comhair, Comhar, Cumhaer), (ur. 1370-80, zm. 20 (19) lipca 1447) – kartuz, biskup skalholcki 1433-1447, rzekomy biskup pomocniczy włocławski 1437, sufragan utrechtcki 1446 - 1447.
Uważany za Flamanda z Geldrii. Urodzony między 1370 a 1380 jako jedyny syn Gerarda i Berty Comhair'a, w zamożnej rodzinie trudniącej się mincerstwem i złotnictwem. Przed 1398 wstąpił w Windeshem (koło Zwolle) do Braci Wspólnego Życia, następnie przeniósł się do Eemstein koło Geertruidenbergu. Około 1400 wstąpił do kartuzów w klasztorze Zelem koło Diestu. W 1408 był przeorem kartuzji w Zelem i urząd ten pełnił do 1415, po czy rezygnował z urzędu. W 1414 przebywał na soborze w Konstancji. Po rezygnacji wstąpił do La Grande Chartreuse (Wielka Kartuzja) we Francji, wybrany został prokuratorem, a przez kapitułę generalną definitorem. Odziedziczony po rodzicach majątek podzielił między Wielką Kartuzję i klasztor w Zelem. Został wysłany przez kapitułę generalną do Danii w celu założenia tam klasztoru kartuskiego, po przybyciu na miejsce został spowiednikiem i bliskim współpracownikiem króla Eryka Pomorskiego. Jako poseł króla przebywał w Gdańsku. W 1432 Eryk Pomorski skierował pismo do papieża z prośbą o mianowania Godswina biskupem Bergen, ale nie zostało to zrealizowane. W roku następnym został biskupem diecezji Skálholt na Islandii, w metropolii lundzkiej. W maju 1437 jest poświadczona jego obecność w Gdańsku jako biskupa skalholckiego. Przebywał tutaj co najmniej kilka tygodni, dokonał poświęcenia kościoła św. Jakuba i nadał stosowny odpust. Na wyświęcenie kościoła uzyskał jednorazową zgodę od archidiakona i oficjała pomorskiego Marcina. Nie ma podstaw by zaliczyć go do grona sufraganów włocławskich[1]. Działalność tę należy traktować jako okazjonalną pomoc udzieloną przez Godswina z powodu braku stałego biskupa pomocniczego. Biskup zapewne gościł w Kartuzji pod Gdańskiem, a już w sierpniu 1437 przebywał w swojej diecezji. Dokument z lat 1437-1444 poświadczają jego obecność na Islandii, w 1445 przebywał w Anglii, a rok później podróżował po Flandrii, pełnił funkcję sufragana utrechckiego. Zamieszkał w kartuzji w Zelem, gdzie zmarł i został pochowany.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, wyd. II popr. i uzupeł., Warszawa 2000, kol. 59, s. 37*, określany jako sufragan włocławski 1437, 1445-1447. Paweł Czaplewski, Tytularny episkopat..., s. 119, nie uznaje go za sufragana włocławskiego.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Paweł Czaplewski, Tytularny episkopat w Polsce średniowiecznej, „Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego”, t. 43, 1916, s. 118-119.
- Krzysztof Rafał Prokop, Biskupi pomocniczy w diecezjach polskich w dobie przedtrydenckiej (2. poł. XIII – 1. poł XVI w.), Kraków 2002, s. 353-357.