Grażyna Niestój
| Data urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Grażyna Niestój (ur. 19 grudnia 1955[1]) – polska wieloboistka, mistrzyni i rekordzistka Polski.
Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]
Była zawodniczką Spójni Warszawa i Gwardii Warszawa, jej trenerem był m.in. Sławomir Nowak.
Na mistrzostwach Polski seniorek na otwartym stadionie zdobyła sześć medali, w tym dwa złote w pięcioboju (1976, 1977), srebrny w skoku wzwyż (1977), srebrny w sztafecie 4 x 400 metrów (1979 i dwa brązowe w pięcioboju (1978, 1979)[2]. W halowych mistrzostwach Polski seniorek wywalczyła dwa złote medal w pięcioboju (1976 i 1977)[3].
Była rekordzistką Polski w pięcioboju, wynikiem 4235 (30.07.1977)[4].
Rekordy życiowe[5]:
- 100 m ppł – 13,60 (09.08.1975)
- skok w dal – 6.07 (27.08.1976)
- skok wzwyż – 1,82 (29.07.1977)
- siedmiobój – 4982 (31.08.1980)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki 1919-1994, wyd. Warszawa 1994, s. 197
- ↑ Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922-2011. Konkurencje kobiece, wyd. Bydgoszcz 2011, s. 416
- ↑ Daniel Grinberg i inni, Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014, wyd. Warszawa-Sopot 2014, s. 440
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012, wyd. Zamość 2013, s. 351
- ↑ Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki 1919-1994, wyd. Warszawa 1994, s. 192, 197, 201, 213
|
nr – nie rozegrano
|