Granica białorusko-litewska

Granica międzypaństwowa

Państwa graniczące	Białoruś Litwa
Okres istnienia	od 1991
W obecnym przebiegu	od 1939
Długość	502–678,819 km

     Rejony uzyskane przez Litwę od ZSRR 10 października 1939

     Tereny przekazane LSRR 6 listopada 1940

     Tereny uznane przez Rosję 12 lipca 1920 za litewskie, nigdy przez Litwę nieuzyskane

Granica białorusko-litewska – lądowa granica międzypaństwowa między Białorusią i Litwą, zewnętrzna granica Unii Europejskiej i Strefy Schengen. Jej długość według różnych źródeł wynosi 502 km, ok. 650 km lub 678,819 km. Powstała po rozpadzie Związku Radzieckiego, kiedy oba państwa uzyskały niepodległość.

Przebieg

Granica przebiega po dawnej granicy administracyjnej między Białoruską SRR i Litewską SRR. Rozpoczyna się na południowym zachodzie w trójstyku z granicami polsko-litewską i polsko-białoruską, kończy się na północnym wschodzie w trójstyku z granicami: litewsko-łotewską i białorusko-łotewską. Z granicą po białoruskiej stronie sąsiadują obwody grodzieński i witebski.

Kształtowanie się obecnej granicy

Pierwszą próbą utworzenia granicy litewskiej na wschodzie było litewsko-sowiecki traktat pokojowy z 12 lipca 1920 roku, gdy Rosja Sowiecka uznała prawa I Republiki Litewskiej do ziem z Wilnem, Grodnem, Lidą i Oszmianą.

Obecna granica białorusko-litewska powstała w 1939 roku, gdy po agresji ZSRR na Polskę Armia Czerwona dotarła do granicy z Litwą. Początkowo miała ona przebieg taki jak granica polsko-litewska. Na mocy porozumienia litewsko-radzieckiego z 10 października 1939 roku ZSRR przekazał Litwie rejon Wilna i Oran oraz wąski pas ziemi ciągnący się w stronę Święcian. Po okupacji Litwy przez Armię Czerwoną w czerwcu 1940 i jej aneksji do ZSRR w formie Litewskiej SRR (sierpień 1940), 6 listopada 1940 roku LSRR otrzymała także rejon Druskiennik oraz ziemię na wschód od Święcian. Ówczesna granica republik radzieckich: Litewskiej i Białoruskiej miała przebieg taki jak obecnie. Po odzyskaniu niepodległości przez Litwę i Białoruś powstała obecna granica białorusko-litewska.

Współcześnie istniejąca granica w niewielkim stopniu uwzględnia naturalne warunki terenu, historyczne związki gospodarcze i etniczne. Dzieli w dużej mierze obszar etnicznie polski. Przykładowo przygraniczny litewski rejon solecznicki jest zamieszkany w 78% przez Polaków, a białoruskim rejonie woronowskim Polacy stanowią 81% mieszkańców.