Granicznik (dopływ Łużycy)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Granicznik czes. Hraniční potok
Ilustracja
Potok w okolicy byłego przejścia granicznego Czerniawa-Zdrój-Nové Město pod Smrkem
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

Województwo dolnośląskie

rzeka górska
Długość ok. 3,65 km
Spadek

78‰

Powierzchnia zlewni

5,65 km²

Źródło
Miejsce północne zbocze wzniesienia Smrek, czes. Smrk
Wysokość

738 m n.p.m.

Współrzędne

50°54′32″N 15°16′11″E/50,908889 15,269722

Ujście
Recypient Łużyca
Miejsce

Pobiedna

Wysokość

460 m n.p.m.

Współrzędne

50°55′53″N 15°17′18″E/50,931389 15,288333

Położenie na mapie Świeradowa-Zdroju
Mapa konturowa Świeradowa-Zdroju, blisko lewej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie powiatu lubańskiego
Mapa konturowa powiatu lubańskiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”

Granicznik (czes. Hraniční potok) – potok górski w południowo-zachodniej Polsce w woj. dolnośląskim w Sudetach Zachodnich, w Górach Izerskich i Przedgórzu Izerskim.

Górski potok o długości około 3,65 km, lewy dopływ Łużycy[1], jest ciekiem V rzędu należącym do dorzecza Odry, zlewiska Morza Bałtyckiego.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Źródła potoku położone są na terenie Czech w zachodniej części Gór Izerskich na północnym zboczu wzniesienia Smrek (czes. Smrka), na wysokości ok. 738 m n.p.m. W części źródliskowej potok tworzą trzy strumienie wypływające z podmokłego terenu, które na wysokości 700 m n.p.m. łączą się w jeden potok. W górnym biegu potok spływa, w kierunku północnym wzdłuż granicy polsko-czeskiej szeroką dobrze wykształconą zalesioną doliną górską, głęboko wciętą między wzniesienia: Mała Góra po wschodniej stronie a Rapická hora po zachodniej stronie. Po minięciu byłego przejścia granicznego na wysokości 510 m n.p.m. u południowego podnóża wzniesienia Andělský vrch około 600 m od szczytu, potok opuszcza granicę państwową i skręca na północny wschód. Po przepłynięciu około 850 m, opuszcza zalesiony obszar i płynie w kierunku miejscowości Pobiedna do ujścia, gdzie na wysokości ok. 460 m n.p.m. uchodzi do Łużycy. Koryto potoku kamienisto-żwirowe słabo spękane i na ogół nieprzepuszczalne. Zasadniczy kierunek biegu potoku jest północno-wschodni. Jest to potok górski odwadniający północno-zachodnią część Gór Izerskich[2]. Potok jest nieuregulowany. W większości swojego biegu płynie wśród lasów, brzegi w 75% zadrzewione, szerokość koryta do 1,2 m, a śr. głębokość 0,20 m, dno bez roślin. Potok charakteryzuje się dużymi, nie wyrównanymi spadkami podłużnymi. Gwałtowne topnienie śniegu wiosną, a w okresach letnich wzmożone opady i ulewne deszcze, które należą w tym rejonie do częstych zjawisk, powodują wezbrania wody i często przybierają groźne rozmiary, stwarzając zagrożenie podtopienia przybrzeżnych obszarów w dolnym biegu.

Dopływy[edytuj | edytuj kod]

Kilka bezimiennych strumyków mających źródła na zboczach przyległych wzniesień.

Miejscowości nad potokiem[edytuj | edytuj kod]

Ulisko – część Świeradowa Zdroju, Pobiedna.

Nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

  • W nielicznych publikacjach i opracowaniach potok "Granicznik" wymieniany jest jako "Łużycki potok" (czes. Lužický potok).
  • Potok oznaczony na mapach i w przewodnikach nazwą "Granicznik" (czes. Hraniční potok lub" Łużycki Potok" czes. Lužický potok) według Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we Wrocławiu nazywa się "Łużyca"[3].
  • Potok oznaczony na mapach i w przewodnikach nazwą "Łużyca" według Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we Wrocławiu nazywa się "Strużyna"[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]