Grym szary
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
|
||
| Sylvicapra grimmia | ||
| (Linnaeus, 1758) | ||
 |
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Gromada | ssaki | |
| Podgromada | żyworodne | |
| Infragromada | łożyskowce | |
| Rząd | parzystokopytne | |
| Rodzina | wołowate | |
| Podrodzina | dujkery | |
| Rodzaj | grym (Sylvicapra) Ogilby, 1837 |
|
| Gatunek | grym szary | |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | ||
 |
||
Grym szary[2] (Sylvicapra grimmia) – ssak z rodziny wołowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju grym (Sylvicapra) Ogilby, 1837, zaliczany do niewielkich antylop nazywanych dujkerami. Wyróżniono kilkanaście podgatunków gryma.
Występowanie i biotop[edytuj | edytuj kod]
Afryka Środkowa i Południowa. Zasiedla tereny trawiaste, zarośla i rzadkie lasy. Spotykany na terenach uprawnych.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Średniej wielkości zwierzęta (wysokość w kłębie 50-70 cm, długość ciała 80-115 cm, waga 10-20 kg), ubarwienie brązowe, z ciemną pręgą na głowie. Samcom wyrastają niewielkie, proste rogi. Grymy prowadzą nocny tryb życia, żyją samotnie lub w parach. Ciąża u tego gatunku trwa cztery miesiące, na świat przychodzi zwykle jedno młode.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sylvicapra grimmia. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Komosińska Halina, Podsiadło Elżbieta: Ssaki kopytne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13806-8.
- Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Sylvicapra grimmia. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 16 stycznia 2009]
