Grzybówka czarnoniebieskawa
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
grzybówka czarnoniebieskawa |
| Nazwa systematyczna | |
| Mycena atrocyanea (Batsch) Gillet Hyménomycètes (Alençon): 271 (1876) [1878] | |
Grzybówka czarnoniebieskawa (Mycena atrocyanea (Batsch) Gillet) – gatunek grzybów z rodziny grzybówkowatych (Mycenaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Mycena, Mycenaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten opisał w 1786 r. August Johann Georg Karl Batsch, nadając mu nazwę Agaricus atrocyaneus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Claude-Casimir Gillet w 1876 r.[1]
- Agaricus atrocyaneus Batsch 1786
- Agaricus polygrammus var. atrocyaneus (Batsch) Pers 1801
- Mycena atrocyanea var. maingaudii Quél. 1888
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica1–4 cm z tępym garbem, prążkowany. Powierzchnia brązowo-czarna lub niebiesko-czarna do ciemnoniebiesko-szarej, delikatnie i nietrwale oprószona[4].
Bladoniebiesko-czarne z lekkim połyskiem, drobne z międzyblaszkami lub rozwidlone. Ostrza jaśniejsze[4].
Wewnątrz pusty, często wzdłużnie rowkowany, silnie wodnisty. Powierzchnia niebiesko-czarna z lekkim połyskiem, podstawa silnie biało-wełnista[4].
- Cechy mikroskopowe
Wysyp zarodników biały. Zarodniki białe 9–11,6 × 4,8–6,5 µm, elipsoidalne. Cheilocystydy 30–54 × 8–20 µm[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Władysław Wojewoda w zestawieniu grzybów wielkoowocnikowych Polski w 2003 r. przytacza tylko dwa stanowiska z uwagą, że rozprzestrzenienie tego gatunku i stopień zagrożenia w Polsce nie są znane. Jedno stanowisko pochodzi z 1916 r. (Elbląg), drugie podał w 1963 r. Stanisław Domański w Biebrzańskim Parku Narodowym[3]. W Niemczech jest bardzo rzadki[4].
Saprotrof. Występuje w lasach mieszanych lub iglastych (częściej), na igliwiu, pojedynczo lub w kępach, od wczesnego lata do późnej jesieni[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-02-17] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2021-02-17] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda. Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f Blauschwarzer Helmling [online] [dostęp 2021-02-17] (ang.).