Guam na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988
| ||||||
| Kod MKOl |
GUM | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1988 Calgary | ||||||
| Chorąży | ||||||
| Liczba zawodników |
1 w 1 konkurencji w 1 dyscyplinie | |||||
| ||||||
Guam na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988 reprezentował jeden zawodnik – Judd Bankert. Biathlonista ten w momencie startu miał 38 lat i 167 dni[1]. Bankert wziął udział w jednej konkurencji – biegu sprinterskim na dystansie 10 kilometrów, który ukończył na przedostatniej, 71. pozycji[2]. Pełnił on także funkcję chorążego reprezentacji Guamu. Jej start na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988 był debiutem tego terytorium zarówno na zimowych igrzyskach olimpijskich, jak i igrzyskach olimpijskich w ogóle. Był to jednocześnie pierwszy i jak dotychczas (2013 rok) jedyny start reprezentacji Guamu na zimowych igrzyskach olimpijskich[3]. Oprócz Bankerta w składzie delegacji Guamu na te zawody znalazł się również między innymi James Ji, pełniący wówczas funkcję wiceprezydenta Guamskiego Komitetu Olimpijskiego[4], oraz Neil Kirkwood jako attaché olimpijski[5]. Ponadto wydana została także specjalna okolicznościowa przypinka (tzw. pin) upamiętniająca start Guamu na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988[6].
Tło startu[edytuj | edytuj kod]
Guam w grudniu 1898 roku w wyniku traktatu pokojowego kończącego wojnę amerykańsko-hiszpańską zostało przekazane przez Hiszpanię Stanom Zjednoczonym. W sierpniu 1950 roku Guam został amerykańskim terytorium zależnym, posiadając status nieinkorporowanego terytorium zorganizowanego[7]. W związku z tym każdy obywatel Stanów Zjednoczonych posiada jednocześnie prawo do posiadania obywatelstwa Guamu[4].
Guam sformował swój narodowy komitet olimpijski w 1976 roku, jednak przez kolejne dziesięć lat nie był on uznawany przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski[8]. Na początku lat 80. XX wieku po przewodnictwem Mike'a Reidy'ego, guamskiego polityka i pierwszego prezydenta Guamskiego Komitetu Olimpijskiego[9], rozpoczęto starania o uznanie Guamu i włączenie go do Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego[10]. Ostatecznie MKOl przyjął Guam do swych struktur w roku 1986[8].
Start na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988 był dla tego terytorium debiutem zarówno na zimowych igrzyskach olimpijskich, jak i igrzyskach olimpijskich w ogóle[11]. Wcześniej sportowcy z Guamu brali udział w zawodach na terenie Oceanii, jak np. igrzyska Pacyfiku (do 2007 roku nazywanych igrzyskami Południowego Pacyfiku), w których startowali regularnie począwszy od 1966 roku[12].
Guam jest wyspą, na której najniższa temperatura w ciągu roku wynosi około 80 stopni w skali Fahrenheita (w przybliżeniu 26,7 °C), nie występują na niej opady śniegu, a na terytorium tym stosunkowo często występują tajfuny. W związku z takim klimatem w 1988 roku nie można na niej było kupić nart[4].
Konkurencje[edytuj | edytuj kod]
Biathlon[edytuj | edytuj kod]
Judd Bankert był amerykańskim obywatelem pochodzącym z Michigan. W 1981 roku przeniósł się na Guam, gdzie pracował jako konsultant komputerowy. Przed Zimowymi Igrzyskami Olimpijskimi 1988 Guamski Komitet Olimpijski poszukiwał chętnych do udziału w tych zawodach. Bankert zgłosił wówczas chęć do nauki biegów narciarskich[2]. Według kryteriów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego przebywał on wystarczająco długo na terytorium Guamu, by móc je reprezentować[4]. W związku z tym powrócił na rok do Stanów Zjednoczonych, gdzie początkowo trenował w Bellingham wspólnie z drużyną biegaczy narciarskich uczelni Western Washington University, a następnie w West Yellowstone z biathlonową reprezentacją tego kraju[2]. Przed rozpoczęciem przygotowań Bankert nie biegał na nartach od 1980 roku, a poprzedni raz strzelał z broni jako dziecko, gdy brał udział w polowaniach na bażanty. Do udziału w zawodach biathlonowych przygotowywał go trener Richard Domey, a Bankert na pierwszym treningu spudłował wszystkie swoje strzały[4].
Po przyjeździe na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1988 Bankert musiał przejść dwa testy przygotowane przez organizatorów, a także przeszedł szkolenie na temat tego, w jaki sposób w czasie biegu ma przepuszczać szybszych od siebie zawodników[13]. Jak sam twierdził, jego celem było: „ustanowienie rekordu życiowego i nieprzeszkadzanie zawodnikom klasy światowej”. Zdaniem przygotowującego go do zawodów Richarda Domeya Bankert szybko się uczył, w związku z czym przed zawodami liczył on na to, że będzie w stanie rywalizować z biathlonistami z Kostaryki (ostatecznie w igrzyskach nie wystartował żaden biathlonista z tego kraju[14]) i Portoryko[4].
Judd Bankert został zgłoszony do udziału w jednej konkurencji – biegu sprinterskim na dystansie 10 kilometrów[2]. Na obu strzelaniach spudłował po cztery z pięciu strzałów, w związku z czym musiał pokonać dodatkowo osiem rund karnych mierzących po 150 metrów długości[15][16]. Ponadto w czasie rywalizacji został ranny i biegł z zakrwawioną twarzą[17]. Ostatecznie Bankert uzyskał czas 45:37,1 (o ponad 20 minut gorszy od zwycięzcy, Franka-Petera Roetscha), wyprzedzając o ponad 2 minuty Portorykańczyka – Elliota Archillę i został sklasyfikowany na przedostatniej, 71. pozycji[15][18].
Mężczyźni[edytuj | edytuj kod]
| Konkurencja | Zawodnik | Czas | Miejsce |
|---|---|---|---|
| Sprint | Judd Bankert | 45:37,1 | 71.[15] |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Guam at the 1988 Calgary Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2013-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-02)]. (ang.).
- ↑ a b c d Judd Bankert. sports-reference.com. [dostęp 2013-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-02)]. (ang.).
- ↑ Guam. sports-reference.com. [dostęp 2013-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-06)]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Mitch Albom: A Shot In Dark For Guam Biathlete Its Lone Olympian. mitchalbom.com, 1988-02-18. [dostęp 2013-07-07]. (ang.).
- ↑ Official Report of the Organizing Committee for the XVth Winter Olympic Games Calgary 1988. library.la84.org. s. 632. [dostęp 2013-08-28]. (ang.).
- ↑ VERY RARE GUAM 1988 CALGARY WINTER OLYMPICS TEAM PIN. worthpoint.com. [dostęp 2013-07-08]. (ang.).
- ↑ Territorial Acquisitions of the United States. nationalatlas.gov. [dostęp 2013-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-30)]. (ang.).
- ↑ a b Guam. olympic.org. [dostęp 2013-07-07]. (ang.).
- ↑ Del. Robert A. Underwood. capitolwords.org, 1996-06-08. [dostęp 2013-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
- ↑ All eyes on Guam. mvguam.com, 2012-07-31. [dostęp 2013-07-07]. (ang.).
- ↑ Bill Mallon, Jeroen Heijmans: Historical Dictionary of the Olympic Movement. Scarecrow Press, 2011, s. 147. [dostęp 2013-07-07].
- ↑ Guam's History of Participation. sportingpulse.com. [dostęp 2013-07-07]. (ang.).
- ↑ KEN DENLINGER. COMMENTARY : There Is No Place for Eddie-the-Eagle Types at Olympics. „The Washington Post”, 1988-02-28. (ang.).
- ↑ Costa Rica at the 1988 Calgary Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2013-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-07)]. (ang.).
- ↑ a b c Biathlon at the 1988 Calgary Winter Games: Men's 10 kilometres Sprint. sports-reference.com. [dostęp 2013-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-27)]. (ang.).
- ↑ Olympic notebook. „Ellensburg Daily Record”. 87 (46), s. 13, 24 February 1988. (ang.).
- ↑ darn it…. twbrit.com, 2009-03-11. [dostęp 2013-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-06)]. (ang.).
- ↑ Official Report of the Organizing Committee for the XVth Winter Olympic Games Calgary 1988. library.la84.org. s. 557. [dostęp 2013-08-28]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Guam at the 1988 Calgary Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2011-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-02)]. (ang.).
