Guty Podleśne
Wygląd
Na mapach: 53°29′06″N 22°07′51″E/53,485000 22,130833
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna |
86 |
Kod pocztowy |
18-507[4] |
Tablice rejestracyjne |
BKL |
SIMC |
0397055[5] |
Położenie na mapie gminy Grabowo | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego | |
Położenie na mapie powiatu kolneńskiego | |
53°29′06″N 22°07′51″E/53,485000 22,130833[1] |
Guty Podleśne – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie kolneńskim, w gminie Grabowo[5][6]. Leży nad Skrodą dopływem Pisy.
Na przełomie 1783/1784 wieś leżała w parafii Grabowo, dekanat wąsoski diecezji płockiej i była własnością pięciu rodzin szlacheckich: Bagińskiego, Czaplickiego, Chutkowskich, Gutowskich i Rakowskich[7]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela w Grabowie[8].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 40362
- ↑ Wieś Guty Podleśne w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-03-27] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 347 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Sławomir Górzyński: Regestr Diecezjów Franciszka Czaykowskiego czyli właściciele ziemscy w Koronie 1783-1784. Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2006, s. 640.
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Guty 1(4) G. podleśne, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 918 .