Przejdź do zawartości

Gwara korczańska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

     Gwara korczańska na mapie dialektów macedońskich

Gwara korczańska (mac. горички дијалект, корчански дијалект) – gwara macedońska zaliczana do grupy archaicznych gwar południowo-zachodnich[1]. Używana jest w dwóch izolowanych macedońskojęzycznych wsiach położonych w południowo-wschodniej Albanii, na południe od Korczy – w Boboščicy i Drenovianach (lit. mac. Бобоштица Boboštica, Дреново Drenovo)[2][3].

Cechy językowe

[edytuj | edytuj kod]
Kontynuanty prasłowiańskiej nosówki *ǫ w gwarach bułgarskich i macedońskich

Charakterystycznymi cechami fonetycznymi gwary korczańskiej są:

Gwara korczańska wyróżnia się takimi cechami morfologicznymi, jak:

Przykładowy tekst

[edytuj | edytuj kod]

Przykład gwary korczańskiej z Boboščicy[10]:

Králi Márko bjä́ bólen kljä́te. Imjä́še éna séstra. Ta sestrá-mu jo pitjä́še za nevjä́sta éden čóvek. Kaj ščo bjjä́ lénjat vo posteláta, sestrá-mu płačjä́še nat négo, sałdzáta mu panvjä́je nat ubrázo Marko Králu. I toj réče: „Ajde, ájde, ešče ne úmren jä́skaj, mi kápi kaščáta“. Sestrá-mu mu réče: „Ne kápi kaščáta, ne kápi kaščáta; kápe sałdzáta moje“. — „Zóščo?“ j’upítvi toj. — „Išči da me zémi filáno so zór, bes da gú i̯ta jä“.

Toj i véli: „Zem kóno, ódi u nałbatíno da kóvi kóno“. Go zvjä́ kóno sestrá-mu, otíde u nałbatíno: „Na, réče, soj kon da go kóviš“. — „Dóbre, ji réče nałbatíno, go kóva óko te zéma tébe nevjä́sta“. Tas čupáta go zvjä́ kóno názat nekóvan.

Otíde płačjä́ščem pri bratá-je. I réče brát-je: „Zémi sabjáta, ódi da ti jü’stóči toj ščo tóči sábje“. Jo zvjä́ sabjáta, otíde da jü’stóči. Toj ščo točjä́še i réče: „Dóbre, óko te zéma nevjä́sta, t’ü’stóčva“. Zvjä́ sabjáta názat bes da jü’stóči.

Otíde ópet pri bratá je płačeníčk’im, mu káza sve ščo’gnjanísa. Toj i réče: „Zem en víłar płátno da mi zavíješ trúpo“. Go závi vésjo trup. Vjä́ňa kóno, zvjä́ sabjáta v ráce, otíde u toj ščo točjä́še sábje, mu réče: „Djä́j mi leváta ráka“. Toj mu dáde, i mu smáňa desnáta: „Sas ráka ne i̯tjä́še d’istóči sabjáta“. Otíde u nałbatíno i tómu mu smáňa desnáta ráka, zoóščo ne i̯tjä́še da kóvi kóno.

Sétni otíde, úbi i tógva ščo i̯tjä́še da zémi sestrá-mu za nevjä́sta so zór. Otk’en bitísa svjä́, otíde dóma, g’otvárdza ot płatnóto i úmre, mu s’izronáje koskjä́te.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sławski 1962 ↓, s. 123-124.
  2. Sławski 1962 ↓, s. 123.
  3. a b c d Vidoeski 1998 ↓, s. 25.
  4. a b Sławski 1962 ↓, s. 124.
  5. a b c d Sławski 1962 ↓, s. 125.
  6. Sławski 1962 ↓, s. 124-125.
  7. Vidoeski 1998 ↓, s. 35.
  8. a b c d e f Sławski 1962 ↓, s. 126.
  9. Vidoeski 1998 ↓, s. 24.
  10. Sławski 1962 ↓, s. 208-209.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]