Górnowola
Na mapach: 
50°19′22″N 20°51′09″E/50,322778 20,852500
50°19′22″N 20°51′09″E/50,322778 20,852500| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
28-136[4] |
| Tablice rejestracyjne |
TBU |
| SIMC |
0256024[5] |
Położenie na mapie gminy Nowy Korczyn  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu buskiego  | |
| 50°19′22″N 20°51′09″E/50,322778 20,852500[1]
| |
Górnowola – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Nowy Korczyn[6][5].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Części wsi
[edytuj | edytuj kod]| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0256030 | Górnowola Majoratna | część wsi |
| 0256047 | Górnowola Szpitalna | część wsi |
Historia
[edytuj | edytuj kod]Górnowola – u Długosza „Gorna Wolya”, wieś, w powiecie stopnickim[7]. W połowie XV w., dziedzic Jan Nasion, herbu Topór.
Wieś w połowie daje dziesięcinę biskupowi krakowskiemu, drugą zaś połowę plebanowi w Ostrowcach (Długosz L. B., T.II, s.429).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 36533
- ↑ Wieś Górnowola w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-02-05], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 328 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Górnowola, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 521.
