Havmanden (1911)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Havmanden
Ilustracja
„Havmanden” w 1914 roku
Klasa

okręt podwodny

Typ

Havmanden

Historia
Stocznia

Whitehead & Co., Fiume Austro-Węgry

Wodowanie

23 grudnia 1911

 Kongelige Danske Marine
Nazwa

„Havmanden”

Wejście do służby

sierpień 1912

Wycofanie ze służby

26 kwietnia 1928

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


164 tony
204 tony

Długość

38,9 metra

Szerokość

3,6 metra

Zanurzenie

2,3 metra

Rodzaj kadłuba

jednokadłubowy

Napęd
1 silnik wysokoprężny o mocy 430 KM
2 silniki elektryczne o łącznej mocy 270 KM
1 śruba
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


13 węzłów
10 węzłów

Zasięg

powierzchnia: 1400 Mm przy 10 węzłach
zanurzenie: 23 Mm przy 8 węzłach

Uzbrojenie
torpedy
Wyrzutnie torpedowe

2 × 450 mm

Załoga

10

Havmandenduński okręt podwodny z początku XX wieku, jedna z sześciu zbudowanych jednostek typu Havmanden. Okręt został zwodowany 23 grudnia 1911 roku w austro-węgierskiej stoczni Whitehead & Co. w Fiume, a w skład Kongelige Danske Marine wcielono go w sierpniu 1912 roku. Jednostka została skreślona z listy floty 26 kwietnia 1928 roku.

Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]

Pozyskany w 1909 roku z Włoch pierwszy duński okręt podwodny „Dykkeren” trapiły początkowo poważne problemy techniczne, wobec czego rząd Danii rozpoczął poszukiwania innego dostawcy jednostek tej klasy[1]. W 1910 roku podpisano kontrakt z austro-węgierską stocznią Whitehead & Co. w Fiume na budowę okrętu podwodnego (późniejszego „Havmanden”) ulepszonego projektu Hay-Whitehead i pozyskanie planów tego typu w celu zbudowania na licencji drugiej jednostki w kraju[2][3]. W 1911 roku zamówienie powiększone zostało o dwa okręty mające powstać w Fiume i dwa kolejne, które miała zbudować stocznia Orlogsværftet w Kopenhadze[1][2]. Konstrukcja okrętów typu Havmanden okazała się na tyle udana, że podczas I wojny światowej w Fiume zbudowano dla Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine cztery ulepszone, podobne jednostki typu U-20[4][5].

„Havmanden” zbudowany został w stoczni Whitehead & Co. w Fiume[2][3]. Nieznana jest data położenia stępki, a wodowanie odbyło się 23 grudnia 1911 roku[2][3].

Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]

Przekrój śródokręcia jednostki
Przekrój śródokręcia jednostki

„Havmanden” był niewielkim, przybrzeżnym okrętem podwodnym o konstrukcji jednokadłubowej[1][3]. Długość całkowita wynosiła 38,9 metra, szerokość 3,6 metra i zanurzenie 2,3 metra[2]. Wyporność normalna w położeniu nawodnym wynosiła 164 tony, a w zanurzeniu 204 tony[2]. Okręt napędzany był na powierzchni przez jeden 6-cylindrowy dwusuwowy silnik wysokoprężny FIAT o mocy 430 KM[2][3]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne o łącznej mocy 270 KM[2]. Jeden wał napędowy obracający jedną śrubą umożliwiał osiągnięcie prędkości 13 węzłów na powierzchni i 10 węzłów w zanurzeniu[2]. Zasięg wynosił 1400 Mm przy prędkości 10 węzłów w położeniu nawodnym oraz 23 Mm przy prędkości 8 węzłów w zanurzeniu[1][2].

Okręt wyposażony był w dwie stałe dziobowe wyrzutnie torped kalibru 450 mm, bez torped zapasowych[5][a].

Załoga okrętu składała się z 10 (później 14) oficerów, podoficerów i marynarzy[2].

Służba[edytuj | edytuj kod]

„Havmanden” został wcielony do służby w Kongelige Danske Marine w sierpniu 1912 roku[5]. Jednostka otrzymała początkowo numer burtowy H2, w 1913 roku zmieniony na „3”[2]. W 1917 roku uzbrojenie okrętu powiększyło się o karabin maszynowy kalibru 8 mm[2][5][b]. Większą część służby „Havmanden” spędził w rezerwie[3]. Jednostka została wycofana ze służby 26 kwietnia 1928 roku[2][6].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 354 podaje kaliber przeliczony z 18 cali: 457 mm.
  2. Fontenoy 2007 ↓, s. 160 podaje, że na okręcie zamontowano dwa karabiny maszynowe.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Miller 2002 ↓, s. 16.
  2. a b c d e f g h i j k l m n Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 354.
  3. a b c d e f Fontenoy 2007 ↓, s. 160.
  4. Miller 2002 ↓, s. 19.
  5. a b c d Gogin 2023 ↓.
  6. Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 382.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. Robert Gardiner, Roger Chesneau (red.). London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Ivan Gogin: HAVMANDEN submarines (1912-1914). Navypedia. [dostęp 2023-01-06]. (ang.).
  • David Miller: The Illustrated Directory of Submarines of the World. London: Salamander Books Ltd., 2002. ISBN 1-84065-375-2. (ang.).