Helena Rozwadowska
| Imię i nazwisko |
Helena Bielenin |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 lutego 1888 |
| Data i miejsce śmierci |
9 lutego 1968 |
| Zawód |
aktorka |
| Współmałżonek |
Władysław Bielenin |
| Odznaczenia | |
  
| |
Helena Rozwadowska, właśc. Helena Bielenin (ur. 24 lutego 1888 w Krakowie, zm. 9 lutego 1968 w Katowicach) – polska aktorka teatralna i operetkowa[1]. Jedna z najbardziej znanych teatralnych aktorek śląskich[2]. Przez 40 lat występowała na scenie Teatru Śląskiego, co powoduje, że uważana jest za najdłużej występującą tam aktorkę[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Córka Antoniny i Tomasza Targosza. Ukończyła szkołę dramatyczną Michała Przybyłowicza w Krakowie. Debiutowała w 1909 roku rolą Meli w Moralności Pani Dulskiej[1]. Była aktorką Teatru Ludowego w Krakowie (1909-1914), Teatru Syndykatu Dziennikarzy Krakowskich (1914). W latach 1914-1915 mieszkała w Zakopanem, gdzie występowała z zespołem Dante Baranowskiego. W 1917 wyjechała na front włoski razem z Polskim Teatrem Frontowym. Następnie grała kolejno w zespole Stefana Turskiego (1918), w Śląskim Teatrze Plebiscytowym w Cieszynie (1919-1920), w Teatrze Miejskim w Łodzi (1920-1921), w Teatrze Polskim w Warszawie (1921-1923), w Teatrze Polskim w Katowicach (1924-1939). Po II wojnie światowej pracowała krótko w Krakowie, a następnie (1945) w Katowicach. Na scenie Teatru Śląskiego występowała do 1965[2].
Była aktorką teatralną, operetkową, występowała również w audycjach radiowych (m.in. "Śląska Czeladka Radiowa")[2]. Pseudonim Rozwadowska przyjęła od nazwiska ciotki, która miała duży wpływ na wybór przez młodą Helenę kariery aktorskiej[1].
Jest autorką książki "Wspomnienia ważne i nieważne" (1966)[2].
Odznaczenia[1][edytuj | edytuj kod]
- Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi za osiągnięcia w pracy artystycznej
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Nagroda artystyczna miasta Katowice (1957)
- Wojewódzka Nagroda Artystyczna XV-lecia PRL (1960)