Heliodor Sztark

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Heliodor Sztark
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 marca 1886
Konin

Data i miejsce śmierci

3 lutego 1969
Weslaco, Teksas

Kier. Konsulatu RP w Kolonii
Okres

od 1919
do 1922

Następca

Eugeniusz Rozwadowski

Konsul RP w Leningradzie
Okres

od 1926
do 1928

Następca

Leon Różycki

Konsul Generalny RP w Szczecinie
Okres

od 1931
do 1938

Poprzednik

Jerzy Lechowski

Następca

Wacław Russocki

Konsul Generalny RP w Pittsburghu
Okres

od 1938
do 1945

Poprzednik

Karol Ripa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Niepodległości Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Medal Brązowy za Długoletnią Służbę Kawaler Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego Komandor Orderu Korony Rumunii Komandor Orderu Leopolda II (Belgia) Oficer Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Orła Białego (Serbia)

Heliodor Sztark (ur. 28 marca 1886 w Koninie, zm. 3 lutego 1969 w Weslaco, Teksas) – polski inżynier budownictwa, dyplomata, urzędnik konsularny, wykładowca akademicki, meloman.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Daniela i Natalii z d. Peczke. Absolwent politechnik – w Darmstadt (Technische Hochschule zu Darmstadt) i Brnie (C. k. česká technická vysoká škola Františka Josefa v Brně). Był zatrudniony w Łodzi (Lolat Eisenbeton), Warszawie, Moskwie, na Białorusi oraz na kolei Murmańskiej (1915–1918). Z ramienia Polskiej Misji Wojskowej prowadził biuro werbunkowo-rejestracyjne w Archangielsku (1919). W tymże roku powraca do kraju podejmując służbę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, m.in. na stanowiskach – kier. konsulatu, wicekonsula/konsula w Kolonii (1919–1922), prac. MSZ (1922–1926), konsula w Leningradzie (1926–1928), prac. Departamentu Administracyjnego MSZ (1928–1931), konsula i kier. konsulatu/konsula generalnego w Szczecinie (1931–1938), prac. MSZ (1938), likwidatora poselstwa w Wiedniu w randze konsula gen. (1938), konsula gen. w Pittsburghu (1938–1945). Następnie osiadł w Weslaco w Teksasie, m.in. prowadząc lektorat z języka rosyjskiego w Pan American College w Edinburgu (obecnie University of Texas Rio Grande Valley) i w bazie lotniczej w Harlingen (Harlingen Air Force Base) oraz propagując utwory Chopina, Karłowicza i Szymanowskiego. Władał również angielskim, francuskim, niemieckim i rosyjskim. Został pochowany na cmentarzu katolickim w dolinie rzeki Rio Grande.

Ordery i odznaczenia[1][edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939. Warszawa: Stowarzyszenie "Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej", 1939, s. 242. [dostęp 2023-04-06].
  2. M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1083 „za pracę społeczno-organizacyjną na obczyźnie”.
  3. M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296 „za pracę na polu odzyskania niepodległości”.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]